Στυλοβάτης της κοινωνικής ζωής σε παλιότερες και παραδοσιακές εποχές, δύσκολος ο ρόλος του έλληνα κληρικού σήμερα. Πολλές οι απαιτήσεις της κοινωνίας, σκληρή, συχνή κι ανελέητη η κριτική στους ανθρώπους που φορούν το ράσο. Υπάρχουν ωστόσο και οι πραγματικά αφιερωμένοι στο Θεό κι αφοσιωμένοι στον άνθρωπο, λειτουργοί του Υψίστου που, νυχθημερόν αγωνιζόμενοι τον αγώνα τον καλόν, εμπνέουν ποικιλοτρόπως τους συνανθρώπους των, δοκιμαζόμενους και λιποψύχους πρωτίστως. Με της νεότητος τη δυναμική διάθεση προσφοράς, ο π. Τιμόθεος Αγγελής, αρχιμανδρίτης της Ι.Μ. Μεσογαίας & Λαυρεωτικής, δεν αμελεί και την επιστημονική ερευνητική – συγγραφική δραστηριότητα. Με άλλα τρία βιβλία ως σήμερα εκδοθέντα, συμμετοχή με επιμελημένες εισηγήσεις σε Συνέδρια και Ημερίδες, ασχολήθηκε μεθοδικά και με πολύχρονη φροντίδα, συγκέντρωσε, μελέτησε και παρουσίασε στο νεοεκδοθέν βιβλίο του ‘‘Συμεών Κοροβέσης (1836-1902) Ο εκ Κερατέας Ηγούμενος της Ι. Μ. Ασωμάτων Πετράκη’’ εργοβιογραφία της εξέχουσας προσωπικότητας του Συμεών Κοροβέση, Ηγουμένου της Ι.Μ. Ασωμάτων Πετράκη των Αθηνών.
Το πλήθος των εντοπισθέντων τεκμηρίων αξιοποιήθηκε όχι μόνο στην ανάδειξη μιας σημαίνουσας ιερατικής μορφής του 19ου αι., αλλά παράλληλα φωτίζουν και ανασυνθέτουν πτυχές της νεώτερης εκκλησιαστικής ιστορίας, της ιστορίας και των προβλημάτων μεταπελευθερωτικά της Ι.Μ. Ασωμάτων Πετράκη, της ιστορικής διαδρομής της οικογένειας Κοροβέση των Μεσογαίων σε 10 κεφάλαια, Εισαγωγή, Επίλογο, Επίμετρο, Πηγές – Βιβλιογραφία και Ευρετήριο σε 320 σελίδες με πλούσια ενισχυτική παράθεση φωτογραφικού υλικού. Με απλή και μεστή γραφή ο π. Τιμόθεος ανασυνθέτει μιαν εποχή σκιαγραφώντας την επιβλητική προσωπικότητα του επιφανούς Ηγουμένου, όμως «εν πολλοίς, άγνωστης εκκλησιαστικής μορφής. Καταγράφονται γεγονότα που καταδεικνύουν τον πολυετή και συνεχή αγώνα ενός κληρικού, με σκοπό τη διατήρηση της πολύτιμης κληρονομιάς που παρέλαβε από τους προ αυτού αδελφούς της Μονής και την παρέδωσε στους διαδόχους του» (σ. 18).
Πραγματικά, κατά και την επιθυμία του πανοσιολογιώτατου συγγραφέα, ο αναγνώστης επιβεβαιώνει ότι με το βιβλίο «δεν γίνεται προσπάθεια εξύψωσης της μορφής του ανδρός, αλλά παράθεση ιστορικών στοιχείων, λαμβανομένων κυρίως από πηγές της εποχής που έδρασε» (σ. 20). Διαβάζομε έτσι ότι ο παππούς του βιογραφούμενου Ιωάννης «αφιερώθηκε» στη Μονή το κρίσιμο 1822 «...με τα γηδοπρόβατά του, με κακάβη και με άλλα αναγκαία της στάνης του, προσέτι και με όλα του τα άλλα πράγματα κινητά και ακίνητά του και έδωσε εις το Μοναστήρι κατά το παρόν πρόβατα 50» [...] Κατά πάσα πιθανότητα ο πατέρας του Συμεών, Νικόλαος Κοροβέσης, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Κερατέα, γύρω στους χρόνους της Επανάστασης’’ (σ. 41). Ενώ ο Σταύρος/Συμεών ήταν ήδη δόκιμος μοναχός στην Ι.Μ. Ασωμάτων, με τον κατά σάρκα αδελφό του Γεώργιο αιτήθηκαν απ’ τη Μονή στις 18 Οκτ. 1857, να τους επιστρέψει τα 50 πρόβατα που «είχε φέρει εις την Μονήν ο πάππος των τω 1822». Συγκινητική υπήρξεν η απάντηση που έλαβαν· «εις την αρχήν της επαναστάσεως ηχμαλωτίσθησαν και τα 50 ταύτα πρόβατα, μεθ’ όλου του ποιμνίου της Μονής παρά των Οθωμανών, ότι εφονεύθη παρ’ αυτών και ο πάππος των Ιωάννης Κοροβέσης, ο φυλάττων τα πρόβατα αυτά [...] μ’ όλα ταύτα, επειδή οι αναφερόμενοι εισί πολλά πτωχοί και εμπερίστατοι, φιλανθρωπίας χάριν, και τη συγκαταθέσει και αυτών, να γνωμοδοτήση το συμβούλιον εις απάντησιν, ίνα αποδοθώσιν εις τους αναφερομένους, εικοσιπέντε αίγες της Μονής» (σ. 47)!
Απ’ την ανάγνωση των ακολουθούντων κεφαλαίων της φιλανθρώπου και λοιπής δράσης του βιογραφούμενου Ηγουμένου των πέντε συνεχομένων θητείων του, μαθαίνομε τη στενή σύνδεση της Μονής Ασωμάτων με την Αθήνα και συνειδητοποιούμε ότι «Η Μονή αυτή είναι ευεργέτις της πόλεως των Αθηνών, και οι εκάστοτε Ηγούμενοι αυτής είναι φορείς αυτού του πνεύματος της προνοίας και της διακονίας του πάσχοντος αδελφού» (σ. 253). Μαζί με τους δικαίου επαίνους στον πολυσέβαστο συγγραφέα κι η υιική ευχή να συνεχίσει έτσι και την συγγραφική του ενασχόληση, με όλο το πλήθος και το φόρτο των πολλών λοιπών κυρίων καθηκόντων του!
Οι Φίλοι της ΔΒΑ