Η Ελλάδα έθελγε απ’ τα πολύ παλιά χρόνια τους
ανθρώπους, για τις φυσικές
ομορφιές της. Με όσα δημιούργησαν οι Έλληνες κέρδιζε το θαυμασμό ακόμη και
κατακτητών, απ’ τα ρωμαϊκά χρόνια. Η
Αναγέννηση μυθοποίησε την Αρχαία
Ελλάδα. Αμέτρητοι στους αιώνες οι μελετητές της περίφημης ανθρωπιστικής κληρονομιάς.
Τεχνολογία και υλοκρατικές αντιλήψεις των σύγχρονων καιρών αποδυνάμωσαν το ρεύμα του κλασικισμού
Απ’ την Καταλονία, όπου η διαμόρφωση της
εθνικής ταυτότητας, συμπίπτει με την ανακάλυψη
των αρχαιοελληνικών της ριζών και ο γειτονικός, της πατρίδας του
αρχαιολογικός χώρος του Εμπορίου,
έφεραν με υψηλές προσδοκίες νεαρό, τον Ευσέβιο Αγιένσα στη χώρα των θεών. Φοίτησε
στο Πανεπιστήμιο, γνώρισε τον
τόπο, συνήψε φιλίες, αφοσιώθηκε
στον Ελληνισμό. Γύρισε πίσω
στην άλλη πατρίδα του, δίδαξε
αρχαία και νέα ελληνικά. Ξαναγύριζε στην Ελλάδα τακτικά, μελετούσε, ερευνούσε,
κι έγραφε. Ανέλαβε το Ινστιτούτο Θερβάντες των Αθηνών και το εκτίναξε σε
δυναμικό μαθητών της Ισπανικής
Γλώσσας και του ισπανόφωνου πολιτισμού.
Προώθησε
με κάθε τρόπο τη σύσφιγξη των
σχέσεων της πατρίδας του με την
Ελλάδα, την αρχαία και τη βυζαντινή, μα προπαντός τη σύγχρονη. Ήλθε κατ’ επανάληψη και στην
Άμφισσα. Περπάτησε στα χνάρια του
Ρουβιό, μίλησε απλά και ζεστά τα άψογα
ελληνικά του, τσούγκρισε στην υγειά και τη φιλία το ποτήρι του κρασιού με
τους εδώ φίλους του. Έφερε και τον αισθαντικό τροβαδούρο, μαθητή του Μουστακί
στην Ιτέα, τον Τζουζέπ
Τέρου και χάρισαν μια μαγευτική βραδιά αυγουστιάτικης πανσελήνου, σε όσους
τυχερούς προσήλθαν κείνη τη
βραδιά, το προπερασμένο καλοκαίρι.
Και με όλες τις ταλαιπωρίες
που δέχεται όποιος οικοδομεί μεγάλα
έργα, όταν έφυγε απ’ το Ινστιτούτο
Θερβάντες των Αθηνών, η δημιουργική του προσπάθεια, με κέντρο πάντα την Ελλάδα δεν
ανακόπηκε. Απ’ την 4τομη
αλληλογραφία του Ρουβιό με Έλληνες λογίους, στις μεταφράσεις του Καβάφη στα
καταλανικά, ο Ευσέβιος Αγιένσα επιλέχτηκε από την Ακαδημία Αθηνών
για αντεπιστέλλον μέλος της.
Το Ανώτατο Πνευματικό Καθίδρυμα της χώρας σε μια εποχή αβδηρητικής υποβάθμισης των αρχαίων
ελληνικών και της εκπαίδευσης
είδε στο πρόσωπό του κι επιβράβευσε τον
αφοσιωμένο θεράποντα των Ελληνικών
Γραμμάτων.
Παρά το χειμωνιάτικο κρύο, το βροχερό βράδυ της 24ης Ιανουαρίου πολλοί ήταν οι φίλοι που συνέρρευσαν στην
Ακαδημία για την υποδοχή του καταλανού
ελληνιστή. Χαμογελαστός και συγκινημένος υποδεχόταν τους δικούς του ανθρώπους στην επιβλητική είσοδο του
κτιρίου. Μεστά και καίρια μίλησε για το νέο μέλος της Ακαδημίας ο πρόεδρός της Λουκάς Παπαδήμος (απ’ τη Δεσφίνα
καταγόμενος). Η καθηγήτρια Χρ. Μαλτέζου υποδέχτηκε το νέο ακαδημαϊκό μιλώντας για
το έργο και τη σημασία/προσφορά
του, που άνοιξαν τις πύλες των αθανάτων για
τον καθηγητή από το Φιγέρας. Ο ίδιος
τέλος ο Ε. Αγιένσα, ευχαριστώντας και παλεύοντας με τη συγκίνησή του, ξεδίπλωσε στο
εκστασιασμένο κοινό την ιστορία της Άουρεας δε Σαρρά συμπατριώτισσάς του
χορεύτριας των αρχών του περασμένου
αιώνα που εμπνεύστηκε απ’ την αρχαία Ελλάδα
τις χορογραφίες της και τιμήθηκε μαζί με τον Καβάφη με το παράσημο του Φοίνικα απ’ την ελληνική
Πολιτεία. Όλοι είχαν να πουν και ν’ ακούσουν ένα καλό λόγο μετά το επιδοκιμαστικό
χειροκρότημα στο νέο Ακαδημαϊκό, ευχόμενοι ακόμη εντονότερη πνευματική του
δραστηριοποίηση. Έξω την επικαιρότητα ασχήμιζαν
οι γνωστοί διεθνείς απεργαζόμενοι
την ακόμη μεγαλύτερη καταδυνάστευση των χειμαζόμενων νεοελλήνων. Λίγο παραπάνω απ’ τη φωτεινή Ακαδημία,
ο Ε. Αγιένσα και οι πιο
στενοί φίλοι του συγγραφείς και άνθρωποι του πνεύματος έβρεξαν με κρασί την είσοδό
του. Οι γόνιμες συζητήσεις και εγκάρδιες ευχές τους ήταν μια ασύλληπτη για τροϊκανούς
αισιόδοξη αντίσταση του ελληνισμού απ’ τα κάτω...
Στη βραδιά της υποδοχής
του Ε. Αγιένσα στην Ακαδημία παρευρέθησαν πλήθος άνθρωποι των Γραμμάτων, πανεπιστημιακοί καθηγητές,
παλιοί συνεργάτες και
φίλοι του, κάποιοι από την Καταλονία (η
γιατρός και καθηγήτρια Ρουζέ Πονς), καθώς
επίσης ο δήμαρχος
Δελφών και οι συμπολίτες μας Δ.
Παλούκης, Γ. Κολιαβάς, και Χρ. Βανδώρος.