Και σε εποχές ισοπέδωσης, όπως η δική μας, χωρίς την αναπόφευκτη φασαρία, κάποιοι φυλάνε Θερμοπύλες, ενσαρκώνουν τύπους και μορφές αξιοθαύμαστα κι αξιομίμητα με τη βιοτή τους κι όταν φεύγουν, ο πόνος και το πένθος είναι ανείπωτα.
Στην αναζήτηση στοιχείων για τον περίφημο συμπολίτη μας, αεροπόρο & μαθηματικό Γεώργιο Ξηρό, δειλά τον πλησιάσαμε, λόγω της συγγενικής σχέσης, ζητώντας συνδρομή. Ευγενικά και καλοσυνάτα, όπως τον συναντούσαμε στο δρόμο και σε αξιόλογες εκδηλώσεις, ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω. Σ’ ένα φάκελο περιέκλεισε και μας ενεχείρισε πλούσιο υλικό, μαζεμένο αθόρυβα και μ’ επιμέλεια απ’ τον ίδιο. Κι επεκτάθηκε και σε άλλον θείο του πεσόντα και τον αδικοχαμένο αδελφό του... τηλεφωνικές συνεννοήσεις, ανταλλαγές απόψεων, αλληλοκατατοπίσεις για έρευνες κι αποτελέσματά τους. Έφερε και στη ΔΒΑ βιβλία του λησμονημένου θείου του ριψοκίνδυνου αεροπόρου της Π.Α.
Μας φανέρωσε με χαρά την αποχώρησή του απ’ την υπηρεσία και την αναμονή της συνταξιοδότησης. Ιδιαίτεροι ήταν κι οι έπαινοι που ακούστηκαν γι’ αυτόν και την τιμιότητά του στο χώρο τον εργασιακό, που δεν είναι και το συνηθισμένο. Κι ενώ το Ημερολόγιο 2021 των Φίλων της ΔΒΑ με τον Αύγουστο αφιερωμένο στον Γεώργιο Δ. Ξηρό, αντισμήναρχο Π.Α., εκδόθηκε και τον αναζητούσαμε να το χαρεί, ο σεμνός, ευγενής κι εξαίρετος Αμφισσέας, ο μηχανικός Ηλίας Β. Ξηρός δεν βρισκόταν γιατί είχε μπει σε περιπέτειες που τον πήραν τελικά από κοντά μας στα 67 του χρόνια. Η είδηση της εκδημίας του γέμισε πόνο αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό καλού φίλου στις καρδιές. Με πολλή συγκίνηση θα τον θυμούμαστε, προχωρώντας (αβοήθητοι πια) και στην επεξεργασία του πολύτιμου ιστορικού υλικού που μας κατέλιπε...