Ποιητικοί Αγώνες

 

Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών

39οι Δελφικοί Αγώνες

Υπό την αιγίδα και στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού

                                                                 Πολιτιστικό Τριήμερο Εκδηλώσεων

 

-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/9/2024

 Στο σπίτι του Άγγελου Σικελιανού 6:00 μ.μ

Αφιέρωμα - Ομιλίες- Προβολές- Μουσική

 -ΣΑΒΒΑΤΟ 28/9/2024

Στο Συμπόσιο 7:00 μ.μ

Ομιλία και απαγγελίες (με συνοδεία πιάνου) λογοτεχνών και μελών της Π.Ε.Λ. εκτός διαγωνιζομένων.

Δείπνος- Χορός

-ΚΥΡΙΑΚΗ 29/9/2024

 Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών 10:00 π.μ

Διεξαγωγή ποιητικών Αγώνων με συνοδεία εγχόρδων.

                                                                                  Για το Δ.Σ

 Η Πρόεδρος                   Ο Γ. Γραμματέας

Αγγελική Ψακή-Κωβαίου             Αθανάσιος Σάλτας

Εγκώμιο στο Σύμβουλο Φιλολόγων Άγγελο Μαντά, τον φίλο που έφυγε

 

        Στη γοητεία της ζωής μεγάλο κεφάλαιο είναι να συναντάς, να γνωρίζεις και να συνδέεσαι φιλικά με εκλεκτούς ανθρώπους. Τον Άγγελο Μαντά γνωρίσαμε ως Σύμβουλο Φιλολόγων Ευρυτανίας και Φωκίδας. Πρόσχαρος, προσηνής, καταδεχτικός και πολύ πρόθυμος να μοιραστεί προβληματισμούς, ν’ ακούσει αγωνίες, να βοηθήσει ουσιαστικά στα ζητήματα διδακτικής της πολύπαθης παιδείας. 

       Διέτρεχε αγόγγυστα αποστάσεις, πήγαινε στα σχολεία, είχε επαφή με τους συναδέλφους, ανοιγόταν στα ευρύτερα αγαπημένα φιλολογικά ζητήματα, τον Παπαδιαμάντη κ.ά., υποκινούσε δραστηριότητες στο Σύλλογο Φιλολόγων Φωκίδας, έβγαλε απ’ τη μονότονη Σκαριμπομανία τις αυγουστιάτικες πολιτιστικές εκδηλώσεις με ανανεωτικό άνοιγμα και την έξοχη παρουσία του.

     Ανηφόρισε ως το Μοναστήρι της Σεγδίτσας κι έψαλε απ’ το στασίδι του ΠατροΚοσμά βυζαντινούς ύμνους μετὰ ζέσεως καὶ πάθους ἀληθινοῦ όπως για χρόνια και στην Παναγία Φανερωμένη Ν. Αρτάκης.

     Κέρδιζε φίλους, περισσότερο όταν έμεινε μόνο Σ.Φ. Φωκίδας, χαιρόμαστε τις συζητήσεις, τις κατατοπίσεις κι ως προς τους Ευβοείς λογίους και παν/μιακούς, τις βιβλιοθήκες την Εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών. Τον καμαρώναμε και στην ΕΡΤ, όταν τον είδαμε σε κάθοδο στην Κύπρο να ψάλει.

     Ήλθε το πέρασμα του χρόνου, επέστρεψε στη Χαλκίδα, όπου έκλεισε την λαμπρή εκπαιδευτική του σταδιοδρομία. Οι επαφές δεν έπαυαν, ως και στο μεγάλο κακό που έπληξε οικογενειακά την αείμνηστη παλιά πρόεδρο του ΣΦΦ τηλεφώνησε απευχόμενος να επρόκειτο για εκείνη… Και στην περίοδο της πανδημίας, διαδικτυακά έλαβε μέρος στις καλοκαιριάτικες πολιτιστικές εκδηλώσεις του τόπου. 

    Η είδηση του θανάτου του σκόρπησε μεγάλη θλίψη και στους πολλούς εδώ φίλους του, συλλυπούμενους θερμά τους οικείους του με την παρήγορη σκέψη  ότι «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνει ζήσεται... κἀγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ»

Οι φίλοι της ΔΒΑ

«Το Περιοδικό Πλανόδιον & Οι Συνεργάτες του», Πρακτικά Συνεδρίου 12-14/5/2022, επιστημονική επιμέλεια: Κατερίνα Κωστίου, Εργαστήριο Νεοελληνικής Φιλολογίας Αρχειακά Τεκμήρια – Τύπος, Παν/μιο Πατρών, Πάτρα 2023

 

Ο Γιάννης Πατίλης είναι ένας απ’ τους σημαντικότερους εν ζωή νεοέλληνες ποιητές κι ένας οξυδερκής, ευαίσθητος κι εγρήγορος πνευματικός άνθρωπος. Απ’ τις αρχές η κριτική έχει εντοπίσει κι αναδείξει τα χαρακτηριστικά της συγγραφικής ιδιοπροσωπίας του, την ειδολογική ταυτότητα της ποίησής του. Η κριτική σκέψη του Γιάννη τροφοδότησε και τροφοδοτεί τόσο το ποιητικό του έργον, όσο και τα κριτικά του κείμενα. ‘‘Ο χώρος που στέγασε και ενδεχομένως εξέθρεψε σε μεγάλο βαθμό την τόλμη και την ελευθερία που προσιδιάζει στην κριτική είναι κυρίως το Πλανόδιον. Ο κριτικός λόγος που καλλιεργήθηκε στο περιοδικό αφορά από τη μια μεριά τον ποιητικό λόγο και από την άλλη τις αξίες που διέπουν τους θεσμούς και τα ήθη της νεοελληνικής κοινωνίας’’ (Κ.Κωστίου, σσ. 353-354). Δεν μπορεί να προσπεραστεί το γεγονός ότι ‘‘ο Πατίλης σιωπά ως ποιητής για μια εικοσαετία, από το 1989 (ΓΚ) έως το 2009 (ΑΚ), διάστημα που κατά πολύ συμπίπτει με την έκδοση του περιοδικού Πλανόδιον’’ (Κ. Κωστίου, σ. 373 & υποσημ. 20 σ. 374). ‘‘Σφάξε το ένα πάθος – χρέος  να πιεί το αίμα το άλλο’’, για να παραλλάξομε τον Ν. Δ. Καρούζο… Το ‘‘Γιατί ένας ποιητής (: στη γόνιμη και δημιουργική περίοδο οικοδόμησης του έργου του) αποφασίζει να εμπλακεί (και πάλι ) σε μια μεγάλη περιπέτεια, που απαιτεί χρόνο και χρήμα’’, έχει λάβει μιαν ικανοποιητικήν απάντηση, τουλάχιστον ως προς το τί και πού δεν απέβλεπεν ο Γιάννης (σ. 24), προχωρώντας σε μια συστηματικήν, επιμελημένη κι από πάσης πλευράς άρτια προσπάθεια που έφερε στο φως 52 τεύχη – τόμους και βάσταξε κοντά τρεις δεκαετίες (1986-2012).

Ο Γ. Πατίλης είναι επίσης ‘‘ένας απ’ τους πιο αφοσιωμένους αναγνώστες και συλλέκτες λογοτεχνικών περιοδικών’’, προικισμένος με ‘‘συστηματικότητα και αρχειακή συνείδηση’’ (σ. 11, υποσημ. 3 και σ. 12). Θέλοντας να εξασφαλίσει το πλούσιο Αρχείο του περιοδικού πρωτίστως, ύστερα από συζητήσεις με το ΕΑΤΤ (Εργαστήριο Νεοελληνικής Φιλολογίας, Αρχειακά Τεκμήρια Τύπος : έστω και με διπλό Τ, δεν επιχειρείται μια τροποποίηση στο αρκτικόλεξο, να μην ανακαλεί συνειρμούς χούντας;…, του Παν/μίου Πατρών) παραχώρησε το Αρχείο του περιοδικού και μέγα μέρος των συλλογών και της βιβλιοθήκης του εκεί (ΕΑΤΤ). Αντίθετα με τα όσα γράφει (ότι η λογοτεχνία είναι νεκρή ή στην καλύτερη περίπτωση αργοπεθαίνει), για τις παν/μιακές Σχολές Λογοτεχνίας της Αμερικής κυρίως, ο Alvin Kernan, ο λήπτης της γενναίας αυτής δωρεάς, το Παν/μιο Πατρών και η ελλογιμώτατη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας κ. Κατερίνα Κωστίου, Διευθύντρια του ΕΑΤΤ, με την υποδοχή και τοποθέτηση στα βιβλιοστάσια της δωρεάς Νικοπούλου -Πατίλη, προχώρησε και στη διοργάνωση Συνεδρίου με θέμα ‘‘το περιοδικόΠλανόδιον και οι συνεργάτες του’’, που, κατά πλειοψηφία των συνέδρων, διεξήχθη διαδικτυακά στις 12-14 Μαΐου 2022.

Με νέαν επιμέλεια των 24 εισηγήσεων – ανακοινώσεων, σε επτά καλά δομημένες ενότητες (Εκδοτικά- Τα πρόσωπα της κριτικής - Κριτική-Φιλολογία – Η θεωρία/Πολιτισμική κριτική/Η Αισθητική – Η ποίηση-η γλώσσα – Το Αρχείο – Οι απόγονοι-Οι επίγονοι), προσθήκη Εικονογραφικού Παραρτήματος και Ευρετηρίων, λιτά χωρίς ιδιότητες η αναφορά των ονομάτων των συνέδρων, εκδόθηκε πρόσφατα απ’ το Παν/μιο Πατρών ο πολυτελής τόμος, σχεδόν 500 σελίδων, με τον αυτό τίτλο. Και ήταν το ‘‘ευχαριστώ’’ στο δωρητή, η προσεγμένη παρακολούθηση, αξιολόγηση και περιγραφή της πορείας του Πλανοδίου στις τρεις δεκαετίες κυκλοφορίας του, η δικαία αποτίμηση του τί εκόμισε στα Γράμματά μας και τί άφησε ως παρακαταθήκες στους νεωτέρους. Η διακήρυξη προθέσεων και η διατύπωση απόψεων απ’ τον Γ. Πατίλη, ήδη απ’ το 1992, όπως ‘‘…Να αναχθείς από το σύμπτωμα στο φαινόμενο. Να αντιπληροφορήσεις. Καταργώντας τη διαφορά ανάμεσα σε παλιές και νέες ειδήσεις, ‘‘επίκαιρες’’ και ‘‘ανεπίκαιρες’’, σημαντικές και ασήμαντες, πολιτικές ή πολιτιστικές, καθώς και κάθε άλλη διάκριση που επιχειρεί να επιβάλλει μια εκ των προτέρων ταυτότητα στην πληροφόρηση, το Πλανόδιον, με τις λίγες δυνάμεις του, προσπάθησε- και προσπαθεί, επιλεκτικώς και ενδεικτικώς, να αντισταθεί και να αντισταθμίσει την αγοραία πληροφόρηση […] με την κριτική αντιπληροφόρηση … προϋποθέτοντας διαρκώς την κριτική των άλλων και εκτιθέμενο προγραμματικώς, με την κριτική του στην κριτική τους […] θα προσπαθεί, μέσα στον σάλαγο της αγοράς, να ενωτιστεί πρώτα απ’ όλα για την δική του πληρότητα των αισθήσεων, τα βαθύτερα και διαρκέστερα μηνύματα του καιρού μας’’(1992, 472, σ. 208, υποσημ. 2), είναι η επαναδιατύπωση σε μιντιακό περιβάλλον (εικόνα), της γενναίας ηρακλείτειας στάσης‧ ‘‘με τους Ουέλφους είμαι Γιβελίνος και με τους Γιβελίνους, Ουέλφος’’. Ποια άραγε να είναι η τρίτη επικαιροποίηση της θέσης (από ένα φανταστικό Πλανόδιον του 2024) της ψηφιακής ηλεκτρονικής ολοκληρωτικής επιβολής της πληροφορίας και της καλπάζουσας τεχνητής νοημοσύνης;

Κατά την ανάγνωση του τόμου, παρήλασαν απ’ τα μάτια και το νου, συνεργάτες και κείμενα, αναδείχτηκαν ζητήματα με παρεμβάσεις των Πλανοδίων, αποτιμήθηκαν και φωτίστηκαν μόνιμες στήλες: τα περίφημα ‘‘Θέματα’’, ερμηνεύτηκαν στάσεις του περιοδικού έναντι καταστάσεων και προβλημάτων της πνευματικής και πολιτικής ζωής. Σε ένα, κατά τη γνώμη του, αδύναμο κείμενο του Γιάννη για το μονοτονικό, ο Γ. Αράγης κάθισε κι έγραψε ‘‘απαντητικό’’ κείμενο, ‘‘με κίνδυνο να χαλάσει η σχέση μας. Σημειώνω: πρώτα ότι η απάντησή μου δημοσιεύτηκε στο Πλανόδιο, κι έπειτα, πως η σχέση μας δεν χάλασε … το να έχεις αρχές που είναι πάνω από τα προσωπικά σου αισθήματα δεν είναι συνηθισμένο’’ (σσ. 50-51). Χωρίς να τον εμποδίζει η συγκίνηση, ο Γ. Πατίλης μετέσχε στο Συνέδριο κι οι απόψεις – απαντήσεις του στις περιστάσεις που χρειάστηκε ή κλήθηκε να μιλήσει, ίσως απομαγνητοφωνούμενες, να είχαν θέση στον τόμο και λείπουν…     

Διαβάζοντας τις εισηγήσεις του Συνεδρίου στο νεοεκδοθέντα τόμο, με τις παραπομπές τους στα τεύχη του περιοδικού, γεννάται συχνά η επιθυμία αναδρομής στα κείμενα του Πλανοδίου, που τα χαρήκαμε όταν τα πρωτοδιαβάσαμε, καταστάλαξαν μέσα μας και να, που σύγχρονες ανάγκες τα επαναφέρουν στην αναγνωστικήν επιφάνειαν, επιβεβαιώνοντας τη διαχρονικήν αξία του Πλανοδίου.

Το Πλανόδιον, όπως ήδη αναφέρθηκε, ξεχώρισε και για την κριτική του στα πράγματα, θεσμούς και νοοτροπίες, τη συνεπή στάση του όλα τα χρόνια έκδοσής του, συναρθρώνοντας ως συλλογική έκφραση απόψεις που δεν ήταν απλώς μια διαφορετική, αντίθετη φωνή, αλλά ένας απρόβλεπτος, ενοχλητικός κι ‘‘ανεπιθύμητος’’ λόγος - αντίχτυπος ακόμη και σε ‘‘κανονισμένες’’, σικέ αντιπαραθέσεις‧ ‘‘Η άσκηση κριτικής συνιστά για τον εκδότη του Πλανοδίου κομβικό στόχο  ενός λογοτεχνικού περιοδικού ταυτότητας, έτσι όπως εκείνος το όρισε ως «μια έντυπη κοινωνία που ipsojure καλλιεργεί θύλακες αντίστασης στην τερατώδη ενσωμάτωση του γραπτού και προφορικού λόγου, η οποία επιχειρείται από τα μεγάλα ΜΜΕ» (σ. 13).

Ξεχωριστή εισήγηση και πυκνές αναφορές  υπάρχουν στον τόμο για τη μέσω του Πλανοδίου δράση του Τ. Παυλοστάθη, που ως γνωστόν το περιοδικό ξεκίνησε το 1^ο του τεύχ. με ποιήματά του. Για τον Γ. Πατίλη και τους ισχυρούς, για πάνω από μισόν αιώνα δεσμούς με τον τόπο μας, με πρώτην ευκαιρία, θα επανέλθομε εστιάζοντας στην ποίησή του. Πόσο εύστοχα κι αβίαστα συναντώνται, συγκλίνουν και συμπίπτουν κάποτε αναφορές των διαφόρων εισηγητών στο Συνέδριο ως προς τα χαρακτηριστικά και τις στοχεύσεις του περιοδικού. Απ’ τη συντονισμένη σε κοινή κατεύθυνση – προοπτική συνεργατών – κειμένων πορεία του Πλανοδίου, περνάμε στη σύγκλιση των εκτιμήσεων των Συνέδρων ως προς την αποτίμηση κι ανάδειξη της προσφοράς του. Για τις εντατικές, πολύχρονες κι ιδιαίτερα καρποφόρες δραστηριότητες, ευχόμαστε στην καθηγήτρια κ. Κ. Κωστίου που έχει περάσει κι απ’ τον τόπο μας (Σκαρίμπεια 2012) να συνεχίζει για πολλά πολλά χρόνια το σπουδαίο έργο της με τους άξιους συνεργάτες της.

 

 

 

9o Διεθνές φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου Beyond Borders

 Πρεμιέρες ταινιών απ’ όλον τον κόσμο, ενισχυμένα βραβεία και νέα προγράμματα στην 9η έκδοση του αγαπημένου Φεστιβάλ.

 

Η 9η έκδοση του Beyond Borders – Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου, 25 Αυγούστου-1 Σεπτεμβρίου 2024, φέρνει συναρπαστικές ταινίες και πολλές πρεμιέρες απ’ όλον τον κόσμο, ενισχυμένα βραβεία για τη στήριξη των κινηματογραφιστών, συνεργασίες, δράσεις και νέα προγράμματα. Η άκρη του Αιγαίου, το ακριτικό Καστελλόριζο, θα είναι για άλλη μια χρονιά το πανέμορφο σκηνικό που θα φιλοξενήσει διεθνώς καταξιωμένους δημιουργούς σε ένα από τα πιο ιδιαίτερα και αγαπημένα κινηματογραφικά φεστιβάλ της χώρας!

πηγή: https://beyondborders.gr/el/news/get-to-know-the-9th-beyond-borders/

10ος Παγκόσμιος Διαγωνισμός Ποίησης "K.Π. Καβάφης" 2024

 

Η International Art Academy διοργανώνει τον 10ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης "K.Π. Καβάφης" 2024.

Στο Διαγωνισμό μπορεί να λάβει μέρος κάθε ενδιαφερόμενος (ανεξαρτήτως ηλικίας και εθνικότητας),

με μια ποιητική συλλογή γραμμένη στην ελληνική γλώσσα.

Ο Διαγωνισμός πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη

της Διεύθυνσης Οργανωτικής και Ακαδημαϊκής Ανάπτυξης του ΥΠ.Π.Ε.Θ.

ΒΡΑΒΕΙΑ

1ο ΒΡΑΒΕΙΟ:  

--  Τιμώμενο πρόσωπο στην Παγκόσμια Ημέρα Καβάφη - 29 Απριλίου (2025)

--  Έκδοση Ποιητικής Συλλογής

 

Θα δοθούν περισσότερα από 30 Βραβεία

Θα δοθούν επίσης τιμητικά βραβεία, τιμητικές διακρίσεις και έπαινοι από την International Art Academy  

σε όλους τους συμμετέχοντες στην Τελική Φάση, ανάλογα με το βαθμό αξιολόγησης των έργων τους.

Θα προκριθούν για Βράβευση στην Τελική Φάση

όλες οι ποιητικές συλλογές που πληρούν τα κριτήρια αξιολόγησης.

Η αξιολόγηση γίνεται με σειρά προτεραιότητας - παραλαβής των φακέλων και γίνεται

με βαθμολόγηση, με το μοναδικό σύστημα της International Art Academy.

Το σύστημα αξιολόγησης ΙΑΑ επικεντρώνεται και προσδίδει πόντους στα θετικά στοιχεία των

συμμετεχόντων, επιβραβεύοντας κάθε καλή προσπάθεια, ενώ παράλληλα επισημαίνει και

αναδεικνύει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας κάθε δημιουργού.

Μετά την μεγάλη επιτυχία των προηγούμενων Διαγωνισμών όπου η Οργανωτική Επιτροπή

δέχθηκε πολύ σημαντικά έργα από εξαιρετικούς σύγχρονους ποιητές,

οι οποίοι εκπροσωπούν επάξια σήμερα την Ποίηση ανά τον κόσμο,

 η International Art Academy προχωράει  με αισιοδοξία στον 10ο Διαγωνισμό,

με στόχο να υπηρετήσει με συνέπεια το θεσμό. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές βραβευμένες ποιητικές συλλογές από τους προηγούμενους Διαγωνισμούς,

εκδόθηκαν ήδη από γνωστούς εκδοτικούς οίκους.

Όλες οι πληροφορίες για τον Διαγωνισμό υπάρχουν στην ιστοσελίδα

 http://artsociety.gr/IAA_Poetry_Competition_K.PKavafis.pdf 

  

 Πληροφορίες - Δηλώσεις Συμμετοχής

web pages: https://www.facebook.com/InternationalArtAcademy

https://www.facebook.com/WorldDayCavafy

www.artsociety.gr

www.artsociety.gr/artacademy

http://interartacademy.com

  ------

 International Art Academy

Διεθνής Φορέας για τις Τέχνες και τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες

Πιστοποιήσεις - Διαγωνισμοί - Διεθνή Βραβεία - World Records - Εκδόσεις

Φορέας Ίδρυσης και Θεσμοθέτησης της Παγκόσμιας Ημέρας Καβάφη - 29 Απριλίου

πηγή: http://artsociety.gr/IAA_Poetry_Competition_K.PKavafis.pdf

   

 

Θανάσης Λάμπρου, ‘‘Τριλογία’’ εκδ. Αρμός, 2023

 

Η έβδομη ποιητική συλλογή του καλού και συνεπούς ποιητή (αν και κάτω απ’ τον τίτλο δηλώνεται: Ποιήματα και πεζά) είναι διαρθρωμένη σε τρία επίπεδα: Πέντε ποιήματα, Η τελευταία Κυριακή, Αίνιγμα. Παρούσα η  χαρακτηριστική της γραφής του εσωτερική στροφή, η θέα, κατόπτευση ένδον, η εσωτερική συνομιλία. Είναι στην κύρια γραμμή ‘‘ποίηση εις εαυτόν’’, με τις σταθερές της. Δεν είναι λυρική,  δεν είναι κοινωνική, ούτε υπερρεαλιστική, είναι ποίηση ανθρώπου που δυσφορεί πιεζόμενος απ’ τις σύγχρονες συνθήκες ζωής κι ανθίσταται στωικά παρά ηρακλείτεια, αντιτιθέμενος στην κακή πορεία των πραγμάτων, την ανθρωπιστικά αιμορραγούσα κοινωνική πραγματικότητα. Με τη γραφή του μάχεται γενναία και με πίστη στο πνευματικό του αξιακό σύστημα.

Στο Α΄ / Πέντε ποιήματα, οι τίτλοι καθενός, που γίνονται οπτικές (ή προσωπεία; του ΘΛ) είναι κι ένα ιστορικό πρόσωπο. Ο Περίανδρος τύραννος της Κορίνθου, μέγας λάτρης της λογοτεχνίας και σχετιζόμενος με την αρχαιότερη φιλοσοφία, φέρεται κι ο ίδιος ως ποιητής πολύστιχου ποιήματος, κατατασσόμενος ανάμεσα στους Επτά Σοφούς της Αρχ. Ελλάδος. Απ’ την αντίφαση(ώθηση μεν στον αληθινόν εαυτό, αλλά με διαρκείς προσπάθειες απόδρασης) και την προτροπή: Μελέτα το παν, την καθαρά φιλοσοφική ενασχόληση, περνά στην απορία, την ευθείαν ερώτηση περί του συνεκτικού δεσμού και της διατήρησης/διαιώνισης των όντων μέσω του Ἐμπεδοκλέους ενός από τους σπουδαιότερους αντιπροσώπους της προσωκρατικής ελληνικής φιλοσοφίας. Στο πρόσωπό του οι Ακραγαντίνοι δεν έβλεπαν μόνο έναν μεγάλο φιλόσοφο αλλά και έναν άξιο πολιτικό, ιατρό, μάντη, μάγο και ποιητή. Κι εδώ η παρότρυνση για ανοδική δράση και πορεία σε κλίμα γενικής ετοιμότητας. Ο Αδριανός Ρωμαίος αυτοκράτωρ (117–138), καθώς επίσης στωικός και επικούρειος φιλόσοφος, ο τρίτος απ’ τους λεγόμενους "Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες" παρέχει στον ΘΛ το πλαίσιο αναφοράς στην εξουσία. Η  κατάκτηση και η άσκηση της υπέρτατης – απόλυτης εξουσίας απ’ τον φιλόσοφο αυτοκράτορα, δεν αποτρέπει, ούτε αναιρεί τις κοινές, αναπόφευκτες δράσεις και δεσμεύσεις της ανθρώπινης φύσης, ούτε μπορεί να κορέσει τις βαθύτερες επιθυμίες ομορφιάς, γαλήνης, έσχατης γνώσης• την πορεία προς τη μοιραία έξοδο, που δεν προσπαθεί ν’ αποφύγει, να μεταθέσει όσο πιο μακριά, με όλη τη νοσταλγία των πίσω αφηνομένων καλών της ζωής.

Ως Χαν Σαν (που σημαίνει Ψυχρό Βουνό) ολιγογράφο ποιητή της χρυσής εποχής της κινεζικής ποίησης (8ος προς 9ο μ.Χ. αι.) ο ΘΛ εκφράζεται απευθυνόμενος στους συνανθρώπους για τον αγώνα, την αξία της ζωής, την πειστική – στέρεη νοηματοδότηση πριν μας πάρει και μας σηκώσει όλους ο ουρανός. Το κυνήγι πολλών και ασημάντων πραγμάτων, ζημιογόνο, υψηλό όμως και το τίμημα επιδίωξης των σημαντικών. Τα βουνά, η σιωπή μόνιμα σύμβολα, συνθήκες όπου κινείται και οικείος χώρος του ποιητή. Οι περισπασμοί των ασυνδέτων σχημάτων, η ανάγκη απαλλαγής απ’ τα βάρη, τα άχρηστα αποδίδονται με καλοσμιλεμένους στίχους: περνάω μες απ’ τα κρύσταλλα σάμπως μες από πυρωμένο στεφάνι, προκειμένου να κερδηθεί η μακαριότητα. Απ’ τον ποιητή που απευθύνεται σε όλους και τους δικούς του, τώρα ο ΘΛ προσφωνεί και παρουσιάζει, σαν μεγαλύτερο αδελφό τον Amir Hushang Ebtehaj, γνωστό και με το ψευδώνυμό του, H. E. Sayeh (: Ίσκιος), Ιρανό ποιητή του 20ού αι. (1928-2022), του οποίου η ζωή και το έργο εκτείνονται σε πολλές απ’ τις πολιτικές, πολιτιστικές και λογοτεχνικές ανατροπές του Ιράν, πέρασε ένα χρόνο στη φυλακή για τα γραπτά του. Μετά (1987), έφυγε στην Κολωνία της Γερμανίας με την οικογένειά του και έζησε εκεί, αλλά επισκεπτόταν συχνά το Ιράν. Ο νεοέλληνας ομότεχνός του τον προβάλλει, που ‘‘πήρε το δρόμο της εξορίας/ που ήταν ανέκαθεν η χώρα των αληθινών ποιητών / η πατρίδα των αληθινών δακρύων’’ (σ. 17). Στην ποίηση του Θ.Λ. οι πέντε παραπάνω δεν επιλέγονται κατά την πλατωνική προτροπή, οι φιλόσοφοι να γίνουν βασιλείς, αλλά  για την συσχέτιση πνευματικού αγώνα κι εξουσίας, σε μια αισθητή στροφή προς Ανατολάς. Η ενασχόληση περαιτέρω με το Α΄ / Πέντε ποιήματα, θα απέβαινε εις βάρος της συνολικής παρουσίασης, οπότε αρκούμαστε στο να επαναλάβομε το ενδιαφέρον της επιλογής των 5 ιστορικών αυτών προσώπων σημειώνοντας ότι το Α΄ αποτελεί  συνέχεια της πρώτης ενότητας τού "Λαβύρινθου" ποιητικού βιβλίου του Θ.Λ (έκδ. Καστανιώτη, 2004) με προοπτική ενσωμάτωσης εκεί σε συγκεντρωτική έκδοση.

Ακολουθεί η 13σέλιδη ‘‘Τελευταία Κυριακή’’, ποίημα αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα. Ξεκινά με την υστάτη στιγμή της ταφής – μονόλογος αντήχηση στα ανίκανα ν’ ακούσουν πλέον αυτιά κι εκτυλίσσεται σε μια παρουσίαση στον αναγνώστη μνημών που εναλλάσσονται με τις στερνές εικόνες του μεταστάντος. Οι περιπέτειες της υγείας την τελευταία περίοδο γεννούν βαθιά εντυπωμένες εικόνες που προσπερνώντας τον πόνο της στιγμής αποτυπώνουν οδυνηρά επίμονες αναμνήσεις. Εγκωμιαστικές αποτιμήσεις των σταθερών ζωής των γονέων, άμεσα ή υπαινικτικά αντιπαραβάλλονται με την οξειδωτική αστάθεια της δικής μας ζωής. Μαζί με την ευγνώμονα αναγνώριση της χορηγηθείσας αγωγής, προβάλλονται κι εκείνες αφηγήσεων των απ’ τον πόλεμο που έζησαν οι γονείς δυσκολιών. Ας σημειωθούν κι οι στίχοι αυτοπαρηγορίας που χαρίζει η πίστη στην άλλη διάσταση, απαλλαγμένη από βάσανα και βάρη κι όπου κινείται ο προσφιλής απελθών (σσ. 21-34).

Στο Γ΄ Αίνιγμα, το εκτενέστερο μέρος του βιβλίου με τις 4 (αριθμημένες) υποενότητες, ο ποιητής διαφοροποιούμενος απ’ τα πριν, επιχειρεί ένα ‘‘άνοιγμα’’ στον κόσμο. Ανακατεύεται, παρατηρεί ως τα πιο πρόσφατα εθνικού και παγκοσμίου επιπέδου σημαντικά γεγονότα και σχολιάζει ποιητικά, απ’ τις γνωστές αμετακίνητες και στέρεα διαμορφωμένες θέσεις του. Η ζωή (δεν) είναι (αλλού – Κούντερα, αλλά) εδώ. Γραμμική ζωή, ταπεινή με δυνατότητα συμ-πλήρωσης με νόημα ζωτικό (σ. 37). Τα πουλιά, σύμβολο που επανέρχεται στο έργο, εξαίρονται για ‘‘την αρμονία και ειρήνη με τον εαυτό τους’’ και το ότι μπορούν ‘‘…ν’ ανεβαίνουν όλα τ’ αέρινα σκαλιά/ μέχρι τον ήλιο’’ (σ. 38). Πυκνώνει η καταγραφή στο ‘‘Ο Δρόμος μένει’’, με τον εναρκτήριο στίχο• ‘‘Όσο κι αν βάδισα πουθενά δεν έφτασα’’ (σ. 39) να ανακαλεί στη μνήμη τα ‘‘Πέλματα’’ του Τ. Παυλοστάθη ‘‘Κανείς δεν πρόκειται να φτάσει’’ (πρώτος και τελευταίος στίχος). Οι αξιακές συγγένειες και κοινές πίστεις, κάνουν ενδιαφέρουσα τη ‘‘συνομιλία’’ μη γνωστών μεταξύ τους ποιητών: ‘‘μόνο η ζήτηση μένει και η πίκρα βαθιά/ πως δεν φτάνει κανείς πουθενά’’ (Θ. Λ). ‘‘το ατελεσφόρητο όλων και του δικού τους εγχειρήματος/ γνωρίζουν./Κανένα φτάσιμο δεν αναγνώρισαν τα πέλματά τους…’’(Τ.Π). Επανέρχεται ο προτρεπτικός Θ.Λ. στην ‘‘Προσοχή’’(σσ. 40-41) ‘‘Ας δοκιμάσουμε ν’ αδειάσουμε απ’ τ’ άχρηστα πράγματα/ που μια ζωή ολόκληρη μας σέρνουν απ’ τη μύτη’’. Με τον τρόπο του συνιστά να δώσομε Προσοχή σ’ αυτά ‘‘Είδη πρώτης ανάγκης είναι κι ετούτα’’, που μπορεί ν’ απελευθερώσουν και να εμπλουτίσουν με νόημα κι ομορφιά τη ζωή. Επισημαίνεται υπονομευτικά κι η αναβλητικότητα ‘‘σάμπως να είχαμε άλλες δέκα ζωές να περιμένουν’’. Στο ζήτημα επανέρχεται στην ‘‘Τέχνη’’, ‘‘…αν δείξουμε/ μόνο λίγη προσοχή με την καρδιά μας/ Την κατασπαραγμένη μας καρδιά. / Τίποτε άλλο δεν ζητά η ζωή από μας/ παρά προσοχή και καρδιά μεγάλη’’ (σ. 45).

Στη σύνθεση της ‘‘Μητρικής Γλώσσας’’ στην εξομολογητική διερώτηση ‘‘Για ποιόν γράφω;’’ κι έκφραση αγωνίας για τη γλώσσα και τη γλωσσική υποβάθμιση – έκπτωση των ημερών, δίνει την απάντησή του σε μια ηθικολογική κατάληξη (σσ. 42-44). Μια ηχητική εικόνα αστικού κέντρου, η ‘‘Ανακύκλωση’’ δίνει αφορμή στον Θ.Λ να υπερθεματίσει της απαλλαγής απ’ το περιττό, με Υστερόγραφο για τον ποιητή που, ‘‘τα χιλιοειπωμένα λόγια τα ανακαινίζει/ τα στιλβώνει με νέα λάμψη δροσερή’’ (σ. 46).Και πιο κάτω, με αφορμή ‘‘βουνά τα απορρίμματα, ξεχασμένα από καιρό’’ παρατηρεί παρά δίπλα ‘‘δυό περιστέρια ζουν τρυφερά/ τον έρωτά τους όπως δεν μπορούν πια οι άνθρωποι’’ και άγεται στο ‘‘Ασύνδετα κομμάτια που ζητούν ν’ αποτελέσουν/ μια ζωντανή ολότητα στην ασυνέχεια της κάθε μέρας’’ (σ. 53), για να κορυφώσει στην κατάληξη με τη δική του απάντηση στο μείζον πρόβλημα: ‘‘Πρέπει να ζήσεις τη ζωή απ’ την καλή/ πρέπει να τη ζήσεις κι απ’ την ανάποδη. / Αναγκαστική διπλή πορεία’’ (σ. 54). Στις ‘‘Πέντε ζωές’’ ανάπτυξη σχετικής άποψης ενός σοφού, καταπιάνεται συγκεκαλυμμένα (στο β΄, σ. 50) με τον έρωτα, που δεν ήταν από τα κύρια στοιχεία της ποίησής του. Ενορατική η σύλληψη του (αβίωτου) τελευταίου σταδίου (ε΄, σ. 51).

Κι αμέσως μετά πάλι η εικόνα του δρόμου με τους περιθωριακούς, τους ανθρώπους του υποπρολεταριάτου, με τη συμπονετική ματιά του ΘΛ (Κλίμαξ, σσ. 58-59). Απ’ το ανώνυμο γενικό πλήθος, περνά στη δραματική ιστορία του Πακιστανού Μετανάστη Ευτύχα, που έζησε κι έφυγε ήσυχα κι ανεπαίσθητα ‘‘Μακριά απ’ όλους διδάσκει την απλότητα. Την καρτερία/ την ευγνωμοσύνη. Τη χαρά. Την ανθρωπιά’’ (σ. 60).Ο ΘΛ αφιερώνει και ξεχωριστό ποίημα στην ‘‘Απλότητα’ ’πληττόμενη απ’ την ασχήμια. Στο ίδιο διερωτάται ‘‘Πού πήγε η στροφή προς τα μέσα;’’ Κλείνοντας με τη συνήθη στωική προτροπή του, σημαίνει τη διέλευση διά της στενής οδού της απλότητας ‘‘στη ρίζα των άυλων πραγμάτων/…/ που κάνουν τη νύχτα μέρα και τη ζωή άξια να τη ζήσεις’’ (σ. 69). Με την ‘‘Ψυχή στο στόμα’’ συνθέτει ένα ωραίο ποίημα για τα τζιτζίκια και τον μινυνθάδιο (βραχύχρονο) βίο τους (σ. 61). Με ωραίες εικόνες τρυφερών μνημών αναφέρεται στα όνειρα που, παρά και την αναπόφευκτη επίδρασή τους, ο άνθρωπος αυτοπεριορίζεται (Μέρα τη μέρα, σσ. 63-64).

Με τα συνήθη ασύνδετα σχήματα, ελεγειακά και αιτιολογημένα αναφέρεται στην Ελλάδα που παντού και αταξίδευτους πληγώνει (Αόρατος, σ. 66).Στα ‘‘Εν συντομίᾳ’’, ρεαλιστική και στενάχωρη η εικόνα από ‘‘Νέες και νέους στο δρόμο’’ (σ. 56). Απ’ τη θλίψη που φέρνει η εικόνα του αλλοτριωμένου νέο-Έλληνα, ο ποιητής περνά στην απελπισία της αποδυνάμωσης – υποβάθμισης της θεμελιώδους-κυρίαρχης σχέσης άνδρα και γυναίκας, η ζωή έχει γίνει ανέραστη. Η διαμαρτυρία για το σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα δεν είναι πολιτική, δημοσιογραφική, αλλά οδηγεί στην παραδοχή ‘‘Ανήκουμε στην κοινότητα’’, που επαναλαμβάνει μέσα σε δυο στίχους για να υποβάλλει ευθύνες (σσ. 70-71). Σε συγγενές κλίμα και το ποίημα που ακολουθεί (‘‘Μητέρες’’, σ.72), μια καταγραφή της αυτοαναίρεσης της γυναίκας απ’ την καταβύθισή της σε πολλούς σύγχρονους ρόλους, που μοιραία φέρνουν παραίτηση απ’ τη μητρότητα…

Σε οικολογική ευαισθητοποίηση, ένα πελώριο δέντρο-κέδρος (Γίγαντας στην ακροθαλασσιά, σ. 67) στη θέα του ‘‘μού ’ρχονταν δάκρυα στα μάτια’’ προκαλεί συνειρμούς ενοχών για τη μεταχείριση και των πιο θαυμαστών κι ευεργετικών για τη ζωή μας, στοιχείων της φύσεως απ’ τους ανθρώπους. Η ζοφερά προοπτική του ‘‘Έρχεται η νύχτα’’ εισάγει κατάλληλα στην ‘‘Κλιματική αλλαγή’’, που προκαλεί ο άνθρωπος ‘‘η κορωνίδα της πλεονεξίας’’. Αφού οικτείρει το ανώφελο των αντιδράσεων (πορείες διαμαρτυρίας), προσπαθεί καταληκτικά να αφυπνίσει την ατομική μας ευθύνη στο μείζον αυτό ζήτημα (σ. 77). Από στίχους άμεσης απόδοσης μορφών της φύσης, ο ποιητής περνά σε καλοδιατυπωμένους στίχους καθρέπτες συναισθημάτων προνοίας κι οφειλομένου ενδιαφέροντος. Σε προτρεπτικό τόνο το εξαιρετικό ποίημα ‘‘Όχι’’, μια ανάγκη θέσης ορίων, για εξασφάλιση της θέασης ‘‘μια μέρα ελευθερωμένος/ το καθάριο φως των ουρανών’’ (σ. 73). Αισιόδοξα παρωθητικός στο πόσο εύκολα μπορεί ο άνθρωπος ν’ απαλλαγεί απ’ τις ‘‘Αυταπάτες’’ (σ. 74). Ποιητική συνέχεια-συμπλήρωση ‘‘Το Ευ’’ με τους δυο τελευταίους στίχους να εκτινάσσουν ευφάνταστα το ποίημα (σ. 75).Συνηθίζουν οι ποιητές να γράφουν, με αφόρμηση φωτογραφιών προσώπων, έτσι προήλθε το ποίημα με τον Storm Thorgerson, καλλιτεχνικό διευθυντή και συνεργάτη των Pink Floyd. Ο Θ.Λ συνδέει τη φωτιά με τον πόνο. Με ευχές (αντί προτροπών)διατυπώνει ποιητικά άποψη για τη δυνατότητα διδακτικής επενέργειας του πόνου στη ζωή(σ. 79). Στη2αν ενότητα επιχειρεί ένα άνοιγμα στον κόσμο. Αυτά που συμβαίνουν, δεν τον αφήνουν αμέτοχο, αδιάφορο. Δεν αγνοούνται, αλλ’ εσωτερικοποιούνται, προσεγγίζονται και φωτίζονται με τον τρόπο του Θ.Λ.

   Η 3η ενότητα απαρτίζεται από 4 πεζά κείμενα (τίτλοι: Η σιωπή, Η δημιουργία, Τα αληθινά βιβλία και Το Φως) πιο ενδιαφέρουσα, ίσως η καταγραφή του ‘‘Φωτός’’, στο ίδιο ύφος και περιεχόμενο• ‘‘Ζήσε μες στα ίδια τα πράγματα, όχι στις ιδεολογίες, στα δόγματα, στις θεωρίες και στις αντιλήψεις που έχουμε για τα πράγματα’’ (σ.82)• ‘‘Το φως είναι η ψυχή της Ελλάδας’’, το ανάγει (εξομολογητικά) σε αίτιο επιστροφής του στην πατρίδα και προεκτείνει την ενασχόλησή του και στην 4η: ‘‘Δικαίωμα στο φως, Η δίψα της ουσίας – Διψώ για το καθαρό φως πάνω απ’ τα σύννεφα’’(σσ. 87, 88). Στο ξεχωριστό ποίημα ‘‘Εκ των υστέρων’’ υπάρχουν αυτοκριτικές αποτιμήσεις• ‘‘το δυσκολότερο δεν είναι να δούμε τη ματαιότητα/ αλλά την ανεξάντλητη ομορφιά των πραγμάτων […] Κάθε φορά γυρίζεις με άδεια χέρια από την έφοδο όχι να τα καταλάβεις/ αλλά να τα ζήσεις μέσα σου βαθιά’’ (σ. 89).

Αποτιμήσεις -αναθεωρήσεις στην ‘‘Επιθυμία’’ (σ. 96) και στο ‘‘Στιγμιότυπο’’, με ερωτική εισαγωγική προδιάθεση ‘‘Σήμερα μ’ αγγίζει αλλιώς μια τέτοια ελάχιστη/ αλλά τόσο απέραντη, τόσο τρυφερή στιγμή’’ απάντηση στο τι ‘‘είναι κατά βάθος η ομορφιά’’ και σύνδεσή της καταληκτικά με ‘‘τη Μεγάλη Αγάπη που δεν την ερμηνεύει τίποτα’’ (σ. 90). Το βαθύτατα ανθρωπιστικό υπόστρωμα της ποίησης αναδύεται στην ‘‘Προσευχή’’, όταν ‘‘σε πλημμυρίζει όχι οίκτος ή λύπηση αλλά βαθιά συμπόνια/ για όλα τα ανθρώπινα πράγματα’’ (σ. 91). Στο τριαδικό σχήμα του Νεοπλατωνισμού «μονή, πρόοδος, επιστροφή», σύμφωνα με το οποίον η ιστορία του κάθε όντος εξελίσσεται σε τρία στάδια, μας παραπέμπει το ποίημα ‘‘Παραδοχή’’ (σ. 92). Στην περιπλάνηση της ‘‘Αλήθειας’’ ΙΙ ,‘‘Δεν ξέρουμε αν ο καρπός είναι καρπός/ κι όχι ένα ομοίωμα που γέννησε ο πυρετός του ανθρώπου,/ δεν ξέρουμε αν το ψωμί είναι αληθινό’’ (σ.98).Σ‘‘Το πέρασμα’’,σε τρίστιχες στροφές παρουσιάζεται το κατώφλι εγρήγορσης – ύπνου σε αναλογία με εκείνο ζωής – θανάτου : ‘‘Μετέχοντας αλλά την ίδια στιγμή μένοντας αμέτοχος/ στην κίνηση του κόσμου…’’ (σ. 101). Αφορμώμενος απ’ τη φράση παλαιού αγγλοσαξωνικού ποιήματος (…ANDNEFORHTEDONNA) αναφερόμενη στη μάχη του Μάλντον– ήττα των Άγγλων (951 μ.Χ.), που ο Jorge Luis Borges επέλεξε να χαραχτεί στον τάφο του στη Γενεύη, ο Θ.Λ σχολιάζοντας τη φράση, συνδέει ευφάνταστα- στοχαστικά το φως με τη φλόγα – πυρ (σ. 102). Στ ‘‘Η νίψη των ποδών’’ περιγράφει ποιητικά και σχολιάζει το γνωστό περιστατικό του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου(13:1-30).Πέραν της διδακτικής εσχάτης ταπεινώσεως, ο ποιητής τονίζει την ανάγκη του προσωπικού παραδείγματος ‘‘όχι για να διδάξει,/ αλλά για να δείξει με πόσα πέπλα επίπλαστα,/ με πόσα προσωπεία κρύβουμε την όψη μας’’ (σ. 108) της διάφανης έντιμης ζωής.

    Στο από ετών εγκαθιδρυμένο πλαίσιο γραφής, Η ‘‘Τριλογία’’ είναι ένα ακόμη σκαλί ανεβάσματος προς τα επάνω του Θανάση Λάμπρου. Εδώ δεν επαναλαμβάνει, δεν επιβεβαιώνει απλά τα χαρακτηριστικά της ποίησής του. Διευρύνει τους χώρους της κίνησής του σε πεδία της καθημερινότητας και αφουγκράζεται της μνήμης τα πιο έντονα πρόσφατα ξυπνήματα, με την εμπειρία της γραφής και της ικανής ως τώρα προσωπικής του διαδρομής.

 

 

Θέατρο "ΦΡΥΝΙΧΟΣ" – Καλοκαίρι 2024

 

ΙΟΥΝΙΟΣ

Παρασκευή, 14 /6

"Ελληνο-Γεωργιανή Φιλία" 

Χοροί και τραγούδια από μέλη του Πολιτιστικού Κέντρου ‘ΚΑΥΚΑΣΟΣ’ με παραδοσιακούς χορούς και μουσικά ακούσματα της Γεωργίας.

Καλλιτεχνικό εργαστήριο Ιτέας σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας

Ώρα έναρξης: 20:00

Είσοδος ελεύθερη

Σάββατο 29 /6   

"Μότσαρτ, Τσαϊκόφσκι & Σκαλκώτας στον Ομφαλό της Γης"

Συναυλία Κλασικής Μουσικής με την Athens Philharmonia Orchestra

Διεύθυνση Ορχήστρας: Νίκος Μαλιάρας

Πρόγραμμα:

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, Μικρή Νυκτερινή μουσική, σε Σολ μείζονα, KV 525

Δημήτριος Λιάλιος, Σερενάτα για έγχορδα

Νίκος Σκαλκώτας, 5 Ελληνικοί Χοροί για έγχορδα

Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκυ, Σερενάτα για έγχορδα σε Ντο μείζονα, op. 48

Οργάνωση: Φεστιβάλ Δελφών 

Ώρα έναρξης: 21:15

Τιμή εισιτηρίων: 10€

Προπώληση: ticketservices

ΙΟΥΛΙΟΣ

Σάββατο 6/7

Θανάση Παπαθανασίου – Μιχάλη Ρέππα "Μπαμπάδες με ρούμι"

Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαθανασίου – Μιχάλης Ρέππας

Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης

Κοστούμια: Έβελυν Σιούπη

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Πρωταγωνιστούν: Βίκυ Σταυροπούλου, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Σοφία Βογιατζάκη, Κωνσταντίνος Γαβαλάς,  Νίκη Λάμη και η Κωνσταντίνα Μιχαήλ

Γενική είσοδος: 20€

Προσφορά τιμή προπώλησης έως 15 Ιουνίου: 17€

Aγορά εισιτηρίων: more.com

Τμήμα Ομαδικών Κρατήσεων: 211 102 6277 & 211 102 6305 (11:00 έως 19:00)

Πέμπτη 11/7

"Παιδική Χορωδία Εθνικής Λυρικής Σκηνής Παρισιού"

Είσοδος ελεύθερη

Τετάρτη 17 /7

Ρομπέρ Τομά "Οκτώ Γυναίκες"

Μετάφραση: Κοσμάς Φοντούκης

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Χρήστος Σουγάρης

Σκηνικό – Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου

Μουσική: RSN

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Κίνηση: Ερμής Μαλκότσης

Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου

Παίζουν: Υρώ Μανέ, Γιώτα Φέστα, Τάνια Τρύπη, Φωτεινή Ντεμίρη, Ευγενία Δημητροπούλου, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Ευγενία Ξυγκόρου, Μαρίζα Τσάρη

Τιμές εισιτηρίων:  20€ και 17€

Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr

Κυριακή 21 /7

Αισχύλου "Ικέτιδες" 

Μετάφραση: Ιωάννης Γρυπάρης

Επεξεργασία κειμένου και δραματουργίας – σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Σκηνικά – κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη

Μουσική σύνθεση: Χαράλαμπος Γωγιός

Χορογραφία: Χριστίνα Σουγιουλτζή

Παίζουν (αλφαβητικά): Λυδία Κονιόρδου –Πελασγός, Λουκία Μιχαλοπούλου-Αμυμώνη,

Λένα Παπαληγούρα-Υπερμνήστρα, Άκης Σακελλαρίου-Δαναός, Γιάννης Τσορτέκης-Αιγύπτιος Κήρυκας

Κορυφαία χορεύτρια: Χριστίνα Σουγιουλτζή

Κορυφαίες CHÓRES (αλφαβητικά): Ελένη Βασιλάκη, Κωνσταντίνα Γιαννοπούλου, Γιώτα Δημητρακοπούλου, Φανή Λύκου, Ιόνυ Μοσχοβάκου, Δάφνη Παγουλάτου, Ελένη Πούλιου,

Ελίνα  Σταμοπούλου, Δανάη Στεργίου, Νικολάια Τριανταφύλλου

Κορυφαίες Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης (αλφαβητικά): Νεφέλη Δοδοπούλου, Μυρτώ Καπώλη, Ρένια Κρητικού, Άννα Μωρόγιαννη

Συμπαραγωγή Θέατρο του Νέου Κόσμου – Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Ώρα έναρξης: 21:15

Τιμές εισιτηρίων: 22€ κανονικό, 18€ μειωμένο (άνεργοι, φοιτητές, πολύτεκνοι, ΑμεΑ, άνω των 65 ετών).

Ηλεκτρονική προπώληση εισιτηρίων: more.com

Τετάρτη 24 /7

Ευριπίδη "Ηρακλής Μαινόμενος"

Μετάφραση: Μαίρη Γιόση

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Δραματουργική επεξεργασία: Αντώνης Αντωνόπουλος, Δημήτρης Καραντζάς

Μουσική: Φώτης Σιώτας

Σκηνικό: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος

Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης

Παίζουν: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης – Ηρακλής, Γιώργος Γάλλος – Αμφιτρύων, Στεφανία Γουλιώτη – Μεγάρα, Ηρώ Μπέζου – Ίρις, Άννα Καλαϊτζίδου – Λύσσα, Αινείας Τσαμάτης – Λύκος, Νίκος Μήλιας – Θησέας, Φώτης Σιώτας & Δημήτρης Χατζηζήσης – Χορός | Live Μουσική

Χορός: Γιάννης Κλίνης, Γκαλ Ρομπίσα, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Θανάσης Ραφτόπουλος, Αντώνης Αντωνόπουλος   

Προπώληση εισιτηρίων: more.com

Κυριακή 28 /7

Σοφοκλή "Αίας"

Μετάφραση: Νίκος A. Παναγιωτόπουλος

Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης

Ερμηνεία: Μιχάλης Σαράντης

Ζωγραφική: Απόστολος Χαντζαράς

Σκηνική επιμέλεια- Φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης

Διασκευή – Προσαρμογή Κειμένου: Γιώργος Νανούρης – Μιχάλης Σαράντης

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Ώρα έναρξης: 21:30

Τιμές εισιτηρίων: 20€ κανονικό και 15€ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων, παιδικό, ΑΜΕΑ, πολυτέκνων)

Προπώληση εισιτηρίων: more.com

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Τρίτη 6/8

Μιγκέλ ντε Θερβάντες "Δον Κιχώτης"  

Θεατρική μεταφορά: Άκης Δήμου

Σκηνοθεσία: Γιάννης Μπέζος

Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς

Κοστούμια:  Ντένη Βαχλιώτη

Μουσική: Βάιος Πράπας

Παίζουν: Βλαδίμηρος Κυριακίδης – Δον Κιχώτης, Θανάσης Τσαλταμπάσης- Σάντσο,   Νάντια Κοντογεώργη- Δουλτσινέα , Παρθένα Χοροζίδου – Μαριτόρνα

Μαζί τους οι: Γιώργος Χατζής, Σταύρος Μαρκάλας, Ελευθερία Κοντογεώργη, Χρήστος Πούλος – Ρένεσης, Γιάννης Βαρβαρέσος, Νικίτα Ηλιοπούλου,Ιωάννα Ανεμογιάννη

Ώρα έναρξης: 21:30

Τιμές εισιτηρίων: 25€ κανονικό και 20€ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων, παιδικό, ΑΜΕΑ, πολυτέκνων)

Προπώληση εισιτηρίων: more.com

Τρίτη 13 /8

Ουίλιαμ Σαίξπηρ "Άμλετ"

Μετάφραση:  Γιώργος Χειμωνάς

Επεξεργασία κειμένου-σκηνοθεσία: Θέμης Μουμουλίδης

Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος

Σκηνικό: Μικαέλλα Λιακατά

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Κινησιολογική Επεξεργασία: Πατρίσια Απέργη

Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος

Παίζουν: Αναστάσης Ροϊλός- Άμλετ, Ιωάννα Παππά, Μιχάλης Συριόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης, Θανάσης Δόβρης, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Τζένη Καζάκου, Άρης Νινίκας, Δημήτρης Αποστολόπουλος

Τιμές εισιτηρίων: 17€, 18€, 20€, 22 €

Προπώληση: more.com

Σάββατο 17/8

Μολιέρου "Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής"  

Σκηνοθεσία – διασκευή: Αιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας

Ελεύθερη απόδοση: Μανώλης Δούνιας

Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς

Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Κίνηση: Έλενα Γεροδήμου

Παίζουν: Αιμίλιος Χειλάκης, Αθηνά Μαξίμου, Μυρτώ Αλικάκη, Θοδωρής Ρωμανίδης, Νίκος Γκέλια,

Βίκυ Διαμαντοπούλου, Γιώργος Ζυγούρης, Δημήτρης Φιλιππίδης

Γενική είσοδος: 22€, μειωμένο 20€ (για ΑΜΕΑ, Ανέργους, Φοιτητές, άνω των 65 ετών)

Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 50 λεπτά

Ηλεκτρονική προπώληση: more.com  

Σάββατο 31 Αυγούστου

Αριστοφάνη "Όρνιθες"  

Μετάφραση: Τάσος Ρούσσος

Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης

Δραματουργική επεξεργασία-διασκευή: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου- Άρης Μπινιάρης

Σκηνικά-κοστούμια: Πάρις Μέξης

Μουσική σύνθεση: Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης

Κινησιολογία: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου

Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας

Μάσκες Χορού: Δήμητρα Καίσαρη

Παίζουν: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος- Πεισθέταιρος, Γιώργος Χρυσοστόμου-Ευελπίδης, Κώστας Κορωναίος –Έποπας, Στέλιος Ιακωβίδης-Χρησμολόγος/Προμηθέας, Κωνσταντίνα Τάκαλου Ποιήτρια/ Ίρις, Ερρίκος Μηλιάρης- Μέτων/Ηρακλής,  Μάριος Παναγιώτου- Επίτροπος/Ποσειδώνας, Θανάσης Ισιδώρου-Συκοφάντης 

Χορός: Μιχάλης Βαλάσογλου, Θανάσης Ισιδώρου, Τάσος Κορκός, Σοφία Κουλέρα, Αυγουστίνος Κούμουλος, Μαρία Κυρώζη, Κυριάκος Σαλής, Αλεξία Σαπρανίδου, Ειρήνη Τσέλλου

~ Σε συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου ~

Ώρα έναρξης: 21:00

 Γενική είσοδος: 23€, μειωμένο 20€ (για φοιτητές ,ανέργους, ΑΜΕΑ, άνω των 65 ετών) 

πηγή: https://eccd.gr/nea/theatro-frynichos-kalokairi-2024/