Πανσέληνος - Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

21 Αυγούστου - Παγκόσμια Ημέρα Φάρων

Η Παγκόσμια Ημέρα Φάρων καθιερώθηκε το 2003 με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Φαροφυλάκων και γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Αυγούστου. Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι η ενημέρωση των πολιτών για τη σημασία των φάρων και των υπόλοιπων ναυτικών βοηθημάτων στη ναυσιπλοΐα, αλλά και η προβολή του έργου που επιτελούν οι φαροφύλακες, συχνά κάτω από δύσκολες συνθήκες.

Την ημέρα αυτή οι φάροι είναι ανοιχτοί για το κοινό, με την πραγματοποίηση διαφόρων εκδηλώσεων.

 

Ανοιχτοί για το κοινό 30 φάροι σε όλη τη χώρα στις 21 Αυγούστου

Τους φάρους σε 30 περιοχές της επικράτειας ανοίγει για το κοινό το Πολεμικό Ναυτικό, την Κυριακή 21 Αυγούστου με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Φάρων

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης οι πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν για τη σημασία των φάρων και των υπολοίπων ναυτιλιακών βοηθημάτων στη ναυσιπλοΐα καθώς και για την προσφορά των φαροφυλάκων.

Το κοινό θα μπορεί να επισκεφθεί, από τις 10 το πρωί έως τις 7 το απόγευμα, τους εξής φάρους

1 Αγ. Νικόλαος – Κέα      2 Ακρωτήρι – Θήρα      3 Αρκίτσα – Φθιώτιδα      4 Αυλίδα – Βοιωτία

5 Βασιλίνα – Εύβοια    6 Βρυσάκι – Λαύριο    7 Γερογόμπος – Κεφαλονιά

8 Γουρούνι – Σκόπελος    9 Δρέπανο – Αχαΐα    10 Δρέπανο – Χανιά  

11 Κασσάνδρα – Χαλκιδική    12 Κατάκολο – Ηλεία    13 Κερί – Ζάκυνθος

14 Κρανάη – Γύθειο   15 Λάκκα – Παξοί   16 Μεγάλο Έμβολο – Θεσσαλονίκη

17 Μελαγκάβι – Λουτράκι   18 Πλάκα – Λήμνος   19 Σκινάρι – Ζάκυνθος

20 Σουσάκι – Κορινθία   21 Σπαθί – Σέριφος   22 Ψαρομύτα – Φωκίδα

23 Κοκκινόπουλο – Ψαρά   24 Αλεξανδρούπολη – Αλεξανδρούπολη

25 Ταίναρο – Λακωνία   26 Κόπραινα – Άρτα   27 Κακή Κεφαλή – Χαλκίδα

28 Θεσσαλονίκη   29 Μονεμβασιά – Λακωνία   30 Ντάνα – Πόρος

ΨΑΡΟΜΥΤΑ  ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΑΕΦ 1180

Κυκλικός πύργος ύψους   9μέτρων  με οικία φαροφυλάκων.  Βρίσκεται σε στίγμα    38 19, 4 γεωγρ . πλάτος,   22 11, 1 γεωγρ. μήκος, στην ακτή της Στερεάς Ελλάδας και σε εστιακό ύψος 65 μέτρων.

Πρωτολειτούργησε το    1894 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο, με χαρακτηριστικό μία λευκή αναλαμπή παρατεινόμενη ανά 30 δλ.  και φωτοβολία  12 ν.μ .. 

Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο φάρος παρέμεινε σβηστός.  Το 1945, στα πλαίσια ανασυγκρότησης του Φαρικού Δικτύου, επαναλειτούργησε ως επιτηρούμενος με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο.  Το  1982 ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε, αντικαταστάθηκαν τα μηχανήματα πετρελαίου και λειτούργησε ως επιτηρούμενος ηλεκτρικός με χαρακτηριστικό δύο λευκές αναλαμπές ανά   15 δλ. και φωτοβολία 21 ν.μ ..

Ισόγειος οικία αποτελούμενη από 3 υπνοδωμάτια, μία κουζίνα και έναν διάδρομο,  καλυπτόμενης επιφάνειας 100 μ2. Πύργος από σκυρόδεμα, στρογγυλός, πάχους 1 μ. με εσωτερική κλίμακα συνεχόμενη της οικίας, διαμέτρου 3 μ. και ύψους 10 μ. Στα δυτικά υπάρχει άλλο κτήριο αποτελούμενο από αποθήκη, W.C., και φούρνο, καλυπτόμενης επιφάνειας 45 μ2.

Η πρόσβαση στον φάρο γίνεται οδικώς. Στην εθνική οδό Αντιρρίου-Ιτέας, ανάμεσα στα χωριά  Αγ. Νικόλαο (4 χλμ.) και Ερατεινή(6 χλμ.) υπάρχει χωματόδρομος 2χλμ. που οδηγεί στο φάρο. Ο χωματόδρομος είναι σε μέτρια κατάσταση, όμως το Ι.Χ μπορεί να φτάσει μέχρι την αυλή. Ο φάρος είναι κατά το ήμισυ περιφραγμένος με κάγκελο ύψους 1 μ. και η αυλή είναι τσιμεντένια με χώμα γύρω από αυτήν. Δεν προτείνεται για μικρά παιδιά χωρίς την απαραίτητη επίβλεψη.  Η κοντινότερη παραλία είναι η παραλία Βάθης που έχει βότσαλο και βρίσκεται σε  απόσταση περίπου 3χλμ.Το κτήριο του φάρου έχει χαρακτηριστεί ως Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο (ΦΕΚ 984/Β/9-8-2000) και έχει οριστεί ζώνη προστασίας 20 μ. Υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα ενώ η ύδρευση γίνεται από δεξαμενή όμβριων υδάτων.

ΣΤΙΓΜΑ ΦΑΡΟΥ:38°19'18.15"N  22°11'3.67"E

Χρήσιμα τηλέφωνα

Λιμεναρχείο:2265041390

Αστυνομία Ερατεινής:2266031222

Πυροσβεστική :2265028199

Κέντρο Υγείας Ιτέας: 2265032246

Φαροφύλακας: 6948875454

πηγές: hellenicnavy.gr

             sansimera.gr

Ντμίτρι Σοστακόβιτς, 41 χρόνια από το θάνατό του - 9 Αυγούστου 1975

Ντμίτρι Σοστακόβιτς [Dmitri Shostakovich]
1906 – 1975

Ρώσος συνθέτης, από τους κορυφαίους του 20ου αιώνα. Η ζωή του σημαδεύτηκε από την αντιφατική του σχέση με το σοβιετικό καθεστώς, το οποίο δυο φορές αποκήρυξε τη μουσική του (το 1936 και το 1948), ενώ κατά καιρούς απαγόρευε έργα του. Ταυτόχρονα, υπήρξε ο δημοφιλέστερος σοβιετικός συνθέτης της γενιάς του και τιμήθηκε με πολυάριθμες διακρίσεις και κρατικά βραβεία, ενώ θήτευσε και στο Ανώτατο Σοβιέτ. 

Τα έργα του Ντμίτρι Σοστακόβιτς είναι κυρίως τονικά και ακολουθούν το ρομαντικό ιδίωμα.  Συχνά, η μουσική του περιέχει οξείες αντιθέσεις και έντονο το στοιχείο του γκροτέσκο, της ειρωνείας και του σαρκασμού.

Αγία Πετρούπολη 1910

Ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς [Dmitri Shostakovich] γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1906 (12 Σεπτεμβρίου με το παλαιό ημερολόγιο) στην Αγία Πετρούπολη [Saint Petersburg]. Ο πατέρας του ήταν πολωνικής καταγωγής και η μητέρα του απώτερης ελληνικής. 

Alexadner Glazunov

Το ταλέντο του έγινε εμφανές,  από τα πρώτα μαθήματα σε ηλικία 9 ετών και σύντομα ο Ντμίτρι έκανε τις πρώτες απόπειρες στη σύνθεση. Το 1919, έγινε δεκτός στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης, στο οποίο διευθυντής ήταν ο συνθέτης Αλεξάντρ Γκλαζουνόφ [Alexander Glazunov]. 

 Για την αποφοίτησή του από το Ωδείο (1925) συνέθεσε την 1η Συμφωνία. Η επιτυχία του έργου ήταν μεγάλη και του προσέφερε παγκόσμια αναγνώριση, ήδη, από την ηλικία των 19 ετών. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 12 Μαΐου 1926 από τη Φιλαρμονική του Λένινγκραντ [Leningrand] (όπως είχε μετονομαστεί από το 1924 η Αγία Πετρούπολη), υπό τη διεύθυνση του Νικολάι Μάλκο [Nikolai Andreyevich Malko]. 

 Μετά την αποφοίτησή του ακολούθησε διπλή σταδιοδρομία, του κλασικού πιανίστα και συνθέτη. Οι πιανιστικές του επιδόσεις δέχθηκαν αρκετές αποδοκιμασίες, σε αντίθεση με τις συνθετικές κι έτσι μετά το 1927 αφοσιώθηκε στη σύνθεση  με την προτροπή του σπουδαίου μαέστρου Μπρούνο Βάλτερ [Bruno Walter]. 

Bruno Walter

Το 1936 ο Σοστακόβιτς έχασε την εύνοια του κομμουνιστικού καθεστώτος. Αφορμή ήταν η επίσκεψη του Στάλιν [Stalin, Joseph Vissarionovich Jughashvili] στο θέατρο όπου παρουσιαζόταν η “Λαίδη Μάκμπεθ του Μτσένσκ” [Lady Macbeth of the Mtsensk district]. Λέγεται, μάλιστα, ότι εγκατέλειψε το θέατρο κατά τη διάρκεια της παράστασης. Αυτό το γεγονός έμοιαζε με καταστροφή, μέσα στο κλίμα των εκκαθαρίσεων και του διαρκούς φόβου της δυσμένειας του κόμματος. Η εκστρατεία δυσφήμισης, που ήταν υποκινούμενη από τον ίδιο τον Στάλιν ξεκίνησε με μια σειρά επιθέσεων εναντίον του συνθέτη στην εφημερίδα “Πράβδα” [Pravda], με ένα άρθρο υπό τον τίτλο “Σύγχυση αντί Μουσικής”, που καταδίκαζε το έργο ως φορμαλιστικό. 

Λαίδη Μάκβεθ του Μτσένσκ - πρόγραμμα

Οι παραστάσεις διακόπηκαν αμέσως και ο συνθέτης τους επόμενους μήνες κοιμόταν ντυμένος, με μια βαλίτσα κάτω από το κρεβάτι, για να είναι έτοιμος σε περίπτωση σύλληψής του από την αστυνομία. Το μόνο αντιστάθμισμα στις απογοητεύσεις εκείνων των καιρών ήταν η γέννηση της κόρης του Γκαλίνα [Galina] και του γιου του Μαξίμ [Maxim]

Η απάντηση του Σοστακόβιτς στην απαξίωσή του ήταν η 5η Συμφωνία του 1937, η οποία συνθετικά ήταν συντηρητικότερη από τα προηγούμενα έργα του και δεν διέθετε ανοιχτά πολιτικό περιεχόμενο. Μετά την πρεμιέρα, το έργο παρουσιαζόταν ως επιστροφή του συνθέτη στην επίσημη «γραμμή» του κόμματος.

Τον Σεπτέμβριο του 1937 άρχισε να διδάσκει σύνθεση στο Ωδείο της Μόσχας, το οποίο του παρείχε κάποια οικονομική ασφάλεια.

Με το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Γερμανίας το 1941, ο Σοστακόβιτς αρχικά παρέμεινε στο Λένινγκραντ και στη διάρκεια της πολιορκίας της πόλη έγραψε τα τρία πρώτα μέρη της περίφημης 7ης Συμφωνίας του (της επονομαζόμενης «Συμφωνίας του Λένινγκραντ»).

Η πρεμιέρα του έργου στη Μόσχα [Moscow],  έγινε κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, όμως οι θεατές δεν εγκατέλειψαν τις θέσεις τους ούτε και έπειτα από συναγερμό αεροπορικής επιδρομής. Tον Ιούνιο και τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς το έργο παρουσιάστηκε στο Λονδίνο [London] και στη Νέα Υόρκη [New York] κι έγινε σύμβολο της ρωσικής αντίστασης, τόσο στην Ε.Σ.Σ.Δ. όσο και στη Δύση.

Την άνοιξη του 1943 ο Σοστακόβιτς μετακόμισε οικογενειακώς στη Μόσχα. Εκεί παρουσίασε την 8η Συμφωνία, ένα έργο σκοτεινό και βίαιο, που αντί να υμνεί τη νικηφόρα έκβαση του πολέμου, εκφράζει το πένθος για τις μεγάλες απώλειες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απαγόρευσή της ως το 1960.

Prokofiev, Shostakovich, Khachaturian - Μόσχα 1945

Το 1948 ο Σοστακόβιτς καταγγέλθηκε και πάλι για φορμαλισμό, στο πλαίσιο του “δόγματος Ζντάνοφ” [Zhdanov doctrine]. Τα περισσότερα από τα έργα του απαγορεύτηκαν, πιέστηκε να μετανοήσει δημόσια και η οικογένειά του στερήθηκε τα προνόμιά της. Σύμφωνα με μαρτυρία του φίλου του σκηνοθέτη και ηθοποιού Γιούρι Λιουμπίμοφ [Yuri Petrovich Lyubimov], “περίμενε για τη σύλληψή του κάθε βράδυ στην πόρτα του ασανσέρ, έτσι ώστε τουλάχιστον να μην αναστατωθεί η οικογένειά του”.

Οι περιορισμοί στη μουσική και την ιδιωτική ζωή του Σοστακόβιτς χαλάρωσαν το 1949, προκειμένου να εξασφαλιστεί η συμμετοχή του σε μια αντιπροσωπεία επιφανών σοβιετικών στις Η.Π.Α. 

Ο θάνατος του Στάλιν το 1953 αποδείχτηκε το σημαντικότερο βήμα για την επίσημη αποκατάσταση του Σοστακόβιτς, η οποία επισφραγίστηκε με τη 10η Συμφωνία του, με το άγριο και δραματικό δεύτερο μέρος της να θεωρείται ότι είναι μουσικό πορτρέτο του ίδιου του Στάλιν.

Το έτος 1960 σηματοδότησε άλλη μια κρίσιμη καμπή στη ζωή του Σοστακόβιτς: την προσχώρησή του στο Κομμουνιστικό Κόμμα, ο γιος του θυμάται τον πατέρα του να κλαίει ύστερα από το γεγονός και να λέει στη σύζυγό του Ιρίνα [Irina] ότι τον είχαν εκβιάσει.

Ο Σοστακόβιτς σε πολλούς τομείς κατατρυχόταν από εμμονές: σύμφωνα με την κόρη του ήταν «μανιακός με την καθαριότητα». Συντόνιζε όλα τα ρολόγια στο διαμέρισμα. Συχνά έστελνε κάρτες στον εαυτό του για να ελέγχει πόσο καλά λειτουργούσε η ταχυδρομική υπηρεσία. Όταν ήταν καλοδιάθετος, ο αθλητισμός ήταν η βασική του ψυχαγωγία, αν και προτιμούσε να είναι θεατής ή κριτής από το να παίζει (ήταν διαιτητής ποδοσφαίρου). Επίσης, απολάμβανε να παίζει χαρτιά, κυρίως πασιέντζα. 

Πέθανε στις 9 Αυγούστου 1975 από καρκίνο των πνευμόνων. Κηδεύτηκε (με πολιτική κηδεία) και τάφηκε στη Μόσχα. Η επίσημη ανακοίνωση δε δημοσιεύτηκε στην «Πράβδα», παρά μόνο τρεις ημέρες μετά το θάνατό του, επειδή το κείμενο έπρεπε να ελεγχθεί και να γίνει αποδεκτό από τον ίδιο το Μπρέζνιεφ [Leonid Brezhnev].

πηγές: www.sansimera.gr