Εργαστήρι συνδημιουργίας "Η Φωνή μου"

 

Σας προσκαλούμε για διάχυση αλλά και συμμετοχή στο δωρεάν εργαστήριο Η Φωνή μου Εργαστήρι Συνδημιουργίας για κορίτσια και γυναίκες άνω των 15 ετών που διοργανώνουμε στο χώρο της ΟμήΓυρης, Διεθνές Κέντρο Επιστημών, Πολιτισμού και Εκπαίδευσης στους Δελφούς μαζί με την ελληνοαμερικανική θεατρική ομάδα από τη Νέα Υόρκη One Year Lease https://www.oneyearlease.org/, που πρώτη φορά έρχονται στον τόπο μας.

Το εργαστήριο αυτό βασίζεται πάνω στη μνήμη και την αφήγηση. Τα κείμενα και οι ιστορίες που θα προκύψουν από το 2ήμερο εργαστήριο θα αποτελέσουν μέρος της παράστασης Arms (κειμένου βασισμένου στη Λυσιστράτη) που θα παρουσιαστεί στους Δελφούς 9-10 Αυγούστου, δωρεάν για το κοινό.

Το εργαστήρι θα πραγματοποιηθεί 10 και 11 Ιουλίου απογευματινές ώρες. Λεπτομέρειες και εγγραφές εδώ: https://shorturl.at/aYQO1

Σας ευχαριστούμε πολύ και σας περιμένουμε! Θα χαρούμε πολύ να σας έχουμε μαζί μας.

 

Με εκτίμηση,

Κωνσταντίνα Καραμέρη

Περιοδικό ΕΝΕΚΕΝ, τ. 58, Ιαν. – Δεκ. 2024

 

Απ’ τις συναντήσεις που περιμένεις και ρωτάς, το περιοδικό – επιθεώρηση Πολιτισμού ΕΝΕΚΕΝ, ανεξάρτητο μη κερδοσκοπικό εκδοτικό εγχείρημα, που κυκλοφορεί από το 2005, έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη και ψυχή του τον Γιώργο Γιαννόπουλο, ήλθε με το 58^ο τεύχος του. Όπως μας έχει συνηθίσει, με την ιδιαίτερη θεματική ευρύτητα των συνεργασιών του, στο στοχασμό και τη λογοτεχνία, διανθισμένο με εικαστικές και θεατρικές αναφορές, με περιεκτικό και πλούσιο περιεχόμενο, από ‘‘περιοχές’’ που δεν προσέχονται, ούτε αναδεικνύονται απ’ την καθιερωμένη περιήγηση και συχνή άντληση μεταφραζομένων κειμένων, αλλά και με αναφορές στα τρέχοντα καθ’ ημάς, είναι ένα περιοδικό που δεν είναι για ξεφύλλισμα, δεν εξαντλείται στην ανάγνωση. Ανοίγει διάλογο, με τα κείμενά του προβληματίζει, παραπέμπει κι επιβάλλει επάνοδο στις σελίδες του, προκειμένου να ολοκληρωθεί η αφομοιωτική, κριτική κ.λπ. συνεισφορά του στον καθένα που έσκυψε στην ύλη του.

Αθόρυβα και μεθοδικά το όλον εγχείρημα, φέρει τη σφραγίδα του Γιώργου Γιαννόπουλου. Δίνεται απ’ την αρχή και το εξώφυλλο ο ρυθμός, προϊδέαση και η κατεύθυνση: Γάζα, το τέλος της αθωότητας. Η οπτική του φονικού πολέμου, δεν είναι η επιφανειακή, αποσπασματική, δημοσιογραφική. Ανάγεται στα βαθύτερα, πραγματικά αίτια, δεν διστάζει να αναφέρει την οδό υπέρβασης των πολέμων. Επίκαιρα έντονα μαγνητίζει το κείμενο για την ψηφιακή αποικιοκρατία, τη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας για πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους κυριαρχίας ενός άλλου έθνους ή κάποιας περιοχής (Μ. Kwet, σσ. 15-29). Ιδιαίτερα κατατοπιστική η σειρά κειμένων για την επανεκτίμηση του Εγελιανισμού και τη συνάφειά του με τον Μαρξισμό: συμβολή του γερμανικού ιδεαλισμού στην ανάπτυξη της μαρξιστικής σκέψης, ή οι Γερμανοί ιδεαλιστές φιλόσοφοι, αντί ν’ αποτελούν εκπροσώπους της προοδευτικής αστικής σκέψης της εποχής των, θεωρούνται  έκφραση της αριστοκρατικής αντίδρασης  κατά του υλισμού και της γαλλικής επανάστασης; Και η διατρέχουσα αξιόλογα κείμενα οπτική του Τσέχου φιλοσόφου Κάρελ Κοσίκ (κορυφαίο έργο του Η διαλεκτική του συγκεκριμένου).

Επαρκής εικόνα και με εισαγωγικό κείμενο απ’ τα μεταφρασμένα απ’ τη Χριστίνα Π. Φίλη, ποιήματα της μεγάλης Ρωσίδας ποιήτριας του 20ού αι. Άννας Αχμάτοβα (: Η λατρεία της μνήμης, σσ. 133-152). Κι άλλη πρωτότυπη λογοτεχνική ύλη, ελληνική και μεταφρασμένη. ‘‘Τα παράπονα για τις μεθόδους μου πληθαίνουν’’, του  Γερμανού M. J. Walser, μτφρ. Ι. Πήττα, μας έφερε στο νου το ‘‘Θείο απ’ τη Γκιώνα’’ του Γ. Σκαρίμπα. Αρκετές και περιεκτικές κριτικές βιβλίων και ταινίας, και του J. S. Plumed για τη μετάφραση του Καβάφη στα καταλανικά. Στις 260 σελίδες του τεύχους, οι στάσεις και οι αναστοχασμοί είναι αλλεπάλληλοι και καταφάσκοντες την περιρρέουσα προοπτική της σύλληψης του κόσμου στην δυνατότητα του κοινωνικοοικονομικού μετασχηματισμού του.

Οι Φίλοι της ΔΒΑ

 

Μιχάλης Ιωάν. Μιχαλακόπουλος, Ταξιδεύω και διαβάζω / εκατόλεξα αφηγήματα, Αθήνα 2023

 

Συμπράττων λειτουργός της Θέμιδος, δηλ. συλλειτουργός της δικαιοσύνης παλιά, ο κ. Μιχάλης Ιωάν.  Μιχαλακόπουλος, αρθρογραφεί κι εύστοχα με έκδηλη την ευαισθησία σε θέματα γλώσσας και υγιούς πρόσληψης της παράδοσης. Σ’ ένα μικρών διαστάσεων (8Χ14 εκ.) βιβλιαράκι περ. 160 σελίδων, υπό τον μη προδίδοντα τίτλο «Ταξιδεύω και διαβάζω», περιέκλεισε 135 εκατόλεξα αφηγήματα, συντομώτατα κείμενα, διηγήματα της μιας μπουκιάς! Εικόνες νοσταλγικές της γενέθλιας αφετηριακής Αρκαδίας, όπου ο συγγραφέας έκαμε τις εγκύκλιες σπουδές.

Η ευρύτητα των θεμάτων, η ακαριαία ματιά, το ηθελημένο ευσύνοπτο, καθιστούν ενδιαφέρουσα κι ευχάριστη την περιήγηση στις σελίδες, αφήνοντας και μια συγκινητική στο τέλος γεύση. Με Πρόλογο όπου δια της ήρεμης πειθούς, ξεπερνώντας τις εκατό λέξεις  υπερασπίζεται το διάβασμα ένα μικρό αντίδοτο και το βιβλίο ένα φάρμακο ηρεμιστικό, δυναμωτικό και αποτελεσματικό και εύχεται ενδυνάμωση της φιλαναγνωσίας και Εισαγωγή απολογητική της επιλεγείσας συγγραφικής μορφής και προϊδεαστική του αναγνωστικού ταξιδιού, χαρίζει κείμενα που συχνά θέλεις να ξαναδιαβάσεις. Μια εικόνα : «ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΟΒΡΥΣΗ § Το καλοκαίρι η Παλιόβρυση έβγαζε ελάχιστο νερό. Ήταν κοντά στο χωριό και το κουβάλημα ήταν εύκολο. Ο Ζενίκος ήταν μακριά. Γινόταν μεγάλος συνωστισμός όλες τις ώρες, ακόμα και τη νύχτα! Για να γεμίσει ένα νεροβάρελο χρειαζόταν μισή ώρα!! § Ένας ευφάνταστος ντυμένος «φάντασμα», με άσπρο σεντόνι και με απλωμένα χέρια, χοροπηδούσε κάποια νύχτα κοντά στο νεκροταφείο και κοντά στο δρόμο της Παλιόβρυσης! § Το «υπερφυσικό» και φοβιστικό αυτό θέαμα το είδαν με τα μάτια τους κάποιες γυναίκες! Κυκλοφόρησε αμέσως  το νέο! Από το φόβο των άλλων οι «σκηνοθέτες», νύχτα, δεν εύρισκαν κανένα να γεμίζει. Έκαναν τη δουλειά τους ανενόχλητα! » (σ. 101).

Τα διηγήματα μπονζάι, που θάλεγε κι ο Γ. Πατίλης, σήκωναν περαιτέρω ανάπτυξη. Δεν το θέλησε ο συγγραφέας, αρκούμενος στη μια ματιά, τη μιαν ανάσα, την περιεκτική λακωνική έκφραση. Η ηθογραφία, η όσο το δυνατόν πιο πιστή παρουσίαση της ζωής στην ελληνική ύπαιθρο και στο ελληνικό χωριό, με τις τοπικές παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα των απλών ανθρώπων της υπαίθρου και τις συνήθειες, το χαρακτήρα και τη νοοτροπία του ελληνικού λαού, καθαρά ελληνικό φαινόμενο, η ελληνική εκδοχή του ρεαλισμού, παραμένει ελκυστική και πρόσφορη να καταγράφει, όχι μόνο την εξωτερική, επιφανειακή όψη της ζωής, αλλά και τις βαθύτερες ποιότητες και τα κίνητρα έκφρασης, όποιου αισθάνεται την ανάγκη να καταθέσει μαρτυρία για το ασύλληπτο τελικά, πολυδιάστατο φαινόμενο της ζωής.

 Η αξία τέτοιου μόχθου μεγαλώνει, όταν γίνεται σε εποχή που με ακαριαίες ταχύτητες διογκούται η απόσταση απ’ τον τρόπο και το χώρο της πραγματικής ελληνικής ζωής. Περιτρέχοντας το Ταξιδεύω και διαβάζω οι τόποι και οι τύποι ανθρώπων της υπαίθρου χώρας μέσα σε ένα ευρύ χρονικό πλαίσιο, η Αρκαδία των δύσκολων συνθηκών επιβίωσης και μετά τα μέσα του 20ου αι. ακόμη κι αν αγνοούμε τα σημαινόμενα ονομάτων, τοπωνυμίων, μας γίνεται οικεία και ιδιαίτερα συμπαθής με τη γραφή του κ. Μιχάλη Ιωάν.  Μιχαλακόπουλου!

Αποχώρηση λόγω συνταξιοδότησης μιας καλής φίλης

 

Το κλείσιμο κύκλων  της ζωής είναι  αφορμή  εκτίμησης πορείας γεγονότων  και ανθρώπων. 

Ένα διστακτικό πέρασμα από τα γραφεία του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας περίπου 20 χρόνια πριν έφερε τη γνωριμία με την υπεύθυνη πολιτιστικών   την  εξαίρετη  φίλη   κα Νάννα  Παπανικολάου.

Γρήγορη   φιλία,   γνωριμία   με  τους   διευθυντές  Pedro  Bádenas  και    Eusebi  Ayensa,  πολιτιστικές ανταλλαγές (παρουσίαση του έργου “Γκερνίκα” στην Άμφισσα, τροφοδοσία με ισπανόφωνες ταινίες και βιβλία (εκδόσεις του Ινστιτούτου Θερβάντες), η συνεργασία οι ανταλλαγές και οι επισκέψεις κορυφώθηκαν στα χρόνια του καταξιωμένου ελληνιστή και   αντεπιστέλλοντος   μέλους   της Ακαδημίας  Αθηνών  Eusebi  Ayensa.  Και   στα δύσκολα  χρόνια   που ακολούθησαν   η  Νάννα  ήταν πάντα εκεί συνεχίζοντας και  το προσωπικό εξαίρετο μεταφραστικό και λοιπό έργο της.

 Ήρθε η ώρα της αποχώρησής της από το Ινστιτούτο Θερβάντες. Την ευχαριστούμε για όλα που μεσολάβησε και μας πρόσφερε  και   της   ευχόμαστε   και   τα   μετά  το   Θερβάντες  χρόνια  να   είναι   πολλά υγιή και δημιουργικά, πρόσφορα για εκπλήρωση των όμορφων ονείρων της.

 

Οι φίλοι της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Άμφισσας