 |
| από αριστερά: Ι. Μοσκαχλαϊδής. Jimmy Carter, αρχιεπ. Ιάκωβος |
Τέλη του φετινού
Αυγούστου, έφυγε απ’ τη ζωή στην Αττική, ο Ι.Η.Μοσκαχλαϊδής. Ένας άνθρωπος που
η δράση του ήταν συνυφασμένη με την επιτυχία και το μεγαλείο, η αγάπη κι η
νοσταλγία του για το γενέθλιο τόπο συγκινητικές κι η κοινωνική του δράση όσο
σπουδαία, άλλο τόσον αφανής κι εκούσια αποσιωπούμενη. Αν η ελιά και το λάδι
ήταν τα προϊόντα που έκαναν γνωστό τον τόπο μας στον κόσμο, η οικογένεια
Μοσκαχλαϊδή συνεισέφερε τα πλείστα στην εμπορική διακίνηση – διάδοσή τους. Ο
πατέρας κι ο παππούς του, είχαν πλουτίσει απ’ τις εξαγωγές ελαιών στο Ταϊγάν
και την Οδησσό. Μετά το 1917 στράφηκαν στη Ρουμανία και την Αίγυπτο.
Ο Γιάννης γεννήθηκε
στην Άμφισσα, πήγε στο 2ο Δημοτικό και το Γιάγτζειο. Έφυγε 14
χρονών, αναγκαστικά για την Αθήνα. Έχασε τον πατέρα του στα 16 του. Επέστρεψε
στην κατοχή στην Άμφισσα. Τελειώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές του άρχισε να
σπουδάζει νομικά στην Αθήνα. Διέκοψε το Παν/μιο (1945) λόγω στρατού. Έζησε τον
εμφύλιο, έφεδρος αξιωματικός τις επιχειρήσεις και παρασημοφορήθηκε με αριστεία
και μετάλλια. 10 μέρες μετά την αποστράτευση έφυγε με πλοίο για τις ΗΠΑ, Νέα
Υόρκη. Σπουδές στο εκεί Παν/μιο, πρώτα εκμάθηση της γλώσσας κι έναρξη της
επιχειρηματικής του δραστηριότητας, ‘‘το
εξαγωγικό εμπόριο ελαιών, το οποίο είχαμε υποχρέωση στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα
την Άμφισσα’’.
Ίδρυσε μια μικρή εταιρία. Η δουλειά των ελαιών
πήγε πολύ καλά και το ελαιόλαδο Krinos έγινε γνωστό στην ομογένεια της Ν. Υόρκης και κατόπιν
σε όλη την Αμερική και τον Καναδά. Το 1965 αγόρασε μια άλλη εταιρία, την Salona I.C. Παγιώνεται και ταχύτατα μεγεθύνεται η Krinos Foods. Απ’ τα τέλη του ’70
εξαγοράζοντας εταιρία παρασκευής φύλλου, καθίσταται σύντομα η μεγαλύτερη
παγκοσμίως και η μεγαλύτερη εισαγωγική προϊόντων ελληνικών και μεσογειακών
χωρών. Με 5 εργοστάσια και ετήσιο κύκλο εργασιών πάνω από 150 εκατ. $. Υπήρξε
απ’ τους πιο στενούς κι έμπιστους συνεργάτες του μακαριστού Αρχιεπισκόπου
Ιακώβου. Ίδρυσε το 1980 το MOSCAHLAIDIS FOUNDATION Inc, ίδρυμα
με φιλανθρωπικούς, εκπ/κούς και πολιτιστικούς σκοπούς, ενίσχυε την Αμερικανική
Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης και τις ανασκαφές - αναστύλωση του ναού του Διός
στη Νεμέα.
Το 2000 αποσύρθηκε κι
επέστρεψε στην Ελλάδα. Είχε σκοπό να ξαναεγκατασταθεί στο σπίτι που γεννήθηκε
και να ζήσει ξανά στην Άμφισσα. Έτσι ανακαίνισε το πατρικό αρχοντικό του, πλάι
στο Δημαρχείο, ξαναβρήκε φίλους, είχε όχι μια, πολλές ιδέες ‘‘να κάνει κάτι για
την ιδιαίτερή του πατρίδα’’. Έλαβε συγκινητικά μέρος στο Συνέδριο για τον Νικ.
Γιαγτζή και το σχολείο, του οποίου υπήρξε μαθητής (30/11-2/12/2001) Η εισήγησή
του ήταν : ‘‘Μια μέρα
στο Γιάγτζειο Σχολείο – Ένας παλιός μαθητής θυμάται’’. Είχε προσπαθήσει
να καθιερώσει δυο υποτροφίες κάθε χρόνο για μεταπτυχιακά νέων συμπατριωτών στην
Αμερική και υποστήριζε την εισαγωγή μαθητών απ’ τον τόπο μας στη Γεωργική Σχολή
Θεσσαλονίκης.
Έκαμε πράξη την
επιθυμία του να καταγράψει σε βιβλίο κάποια από τα πολλά που πέρασε κι έπραξε.
Το βιβλίο του ‘‘Διαδρομές/ απ’ την
Άμφισσα στη Νέα Υόρκη/ κι απ’ το Ταίναρο στο Γράμμο - Βίτσι’’ βγήκε το 2011
σε περιορισμένον αριθμό αντιτύπων. Το κλείσιμό του διασώζει ένα ‘‘μάθημα
αγωγής’’, απ’ την εφοπλιστικήν οικογένεια Κωνσταντακόπουλου, που χωρίς να το
είχε ακούσει, το εφάρμοζε στη ζωή του: ‘‘πρέπει ο καθένας να ζη κατά τέτοιν
τρόπον ώστε, όταν γεννιέται να είναι ο μόνος που κλαίει, ενώ θα γελάνε όλοι
γύρω του και όταν πεθαίνει, ο ίδιος να φεύγει με το χαμόγελο στα χείλη και να
κλαίνε όλοι οι άλλοι’’. Ο Γ. Μοσκαχλαϊδής έζησε πολλά και πέτυχε ασύλληπτα
πράγματα σ’ αυτό τον κόσμο. Ένιωσε τέλος ό,τι ο Μ. Αλέξανδρος, όταν οι
στρατιώτες του έβαλαν τέλος στις κατακτήσεις του...