Γιώργος Ανδρεαδάκης, «Ήταν μια άλλη εποχή», εκδ. Τέχνης Οίστρος

 

Πριν από λίγες ημέρες παραλάβαμε με έκπληξη το βιβλίο του κ. Γιώργου Ανδρεαδάκη ‘‘Ήταν μια άλλη εποχή’’ (εκδ. Τέχνης Οίστρος). Όπως σε κάθε τέτοια ευγενική παραλαβή, ανοίξαμε, ξεφυλλίσαμε, περιηγηθήκαμε, διαβάσαμε κατ’ αρχάς, σελίδες του. Ο συγγραφέας, από μια πρώτην ευλογημένη επίσκεψή του στον τόπο μας, για υποστηρικτικό έργο μιας πολυσήμαντης συνεχιζόμενης αγιογραφικής δραστηριότητας, συνήψε φιλίες κι επανερχόμενος τακτικά, ενισχύει κι εδώ προσπάθειες, χρόνια τώρα. Στη ζωή του, με πορεία κι εμπειρίες εξόχως ενδιαφέρουσες (‘‘... για μια δεκαετία ως πλήρωμα και στη συνέχειαν ως αξιωματικός στο Εμπορικό Ναυτικό, ταξιδεύοντας σε όλα τα πλάτη και μήκη των ωκεανών’’), έχει ανοιχτεί, με αξιοπρόσεκτες καταγραφές σε εκδόσεις και βιβλία που περικλείουν σκέψεις και συναισθήματα που συγκινούν αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές της ψυχής. Μετρά έξι (6) βιβλία, τις ποιητικές συλλογές ‘‘Ειρηνικός εν πλω’’, ‘‘Εν αναμονή’’ και ‘‘Ποιήματα’’ και πεζογραφήματα με μαρτυρίες κι αυτοβιογραφικά αφηγήματα, τα ‘‘Κι ύστερα ανθίσαμε στους αρμακάδες’’, ‘‘Έργα και ημέρες Σάμος 1940-1959’’ και ‘‘Στην ομίχλη τρεις ζωές’’, πολλά γύρω απ’ την πατρίδα του, την όμορφη κι ιστορική νήσο Σάμο. 

         Στο τελευταία εκδοθέν παραπάνω, περιλαμβάνει 25+2 κείμενα- αφηγήσεις μνημονικές αναπολήσεις με νοσταλγία και κάπου επαναληπτική εμμονή, βιώματα κυρίως απ’ τα παιδικά χρόνια με εστίαση στην οικογένεια, συγγενείς, συγχωριανούς, πατριώτες με κέντρο το Τηγάνι, το Πυθαγόρειο της Σάμου. Εξαιρετικές περιγραφές, εικόνες, σκέψεις κι αναπλάσεις εποχών, κυρίως της μεταπολεμικής μαζικής μετανάστευσης απ’ τον αγαπημένο γενέθλιο τόπο. Τα κείμενα του Γ. Ανδρεαδάκη  δημιουργούν την αίσθηση ‘‘μιας αφηγηματικής συνέχειας, ενός τεμαχισμένου βιωματικού μυθιστορήματος, στο οποίο το προσωπικό συμβάν εντάσσεται αβίαστα στις λεπτομέρειες της τοπικής ιστορίας με επίκεντρο την κοινωνική και επαγγελματική ζωή των 30 προσφυγικών οικογενειών, θυμάτων της μικρασιατικής περιπέτειας του 1922, που εγκαταστάθηκαν από το 1935 στις 15 διπλοκατοικίες του Συνοικισμού στο δυτικό μέρος του Πυθαγορείου’’, (Πρόλογος, του Δ. Δημητριάδη, σσ. 11-12).

      Το προτελευταίο του ‘‘Δακρύβρεχτο Πάσχα’’ είναι μια ιστορία που φέρνει έντονα στο νου, ανάλογα κείμενα της απαράμιλλης γραφής του Μεγάλου Σκιαθίτη διηγηματογράφου, Αλ. Παπαδιαμάντη. Ένα παλιό θαλασσινό δυστύχημα, που ανεξιχνίαστο βασάνιζε χρόνια τα συγγενικά πρόσωπα της πνιγείσας, με αφορμή την επιμονή τήρησης πατροπαράδοτου πασχαλινού εθίμου, αποδίδει ό,τι απομένει απ’ το χαμένο λατρεμένο πρόσωπο, που μάταια για χρόνια αναζητείτο. 

         Λιτά και μετρημένα ο συγγραφέας, απ’ την προσωπική γνώση του περιστατικού, σε εποχή νεότητας και δύσκολες εργασιακές συνθήκες, ξεδιπλώνει το κλείσιμο της δραματικής ιστορίας με την ανεύρεση του τάφου της πνιγμένης μάνας στο νησί που είχε ξεβραστεί κι ως άγνωστη ταφεί, με τα όσα αυτό σήμαινε για τους περιλειπόμενους και χρόνια αναζητούντες την, δικούς της, τη μέρα που γιορτάζεται η νίκη κατά του θανάτου... Στο Παράρτημα, το κείμενο ‘‘Θάλασσα και αλιεία στο Τηγάνι’’ εμπλουτίζει τοπική ιστορία και λαογραφία με τα παρατιθέμενα στοιχεία. Χρήσιμο κι ενισχυτικό πολλαπλώς είναι ακόμη το παρατιθέμενο Γλωσσάρι, εύγλωττες οι φωτογραφίες που κοσμούν το βιβλίο. Οι κοντά 300 σελίδες των αφηγημάτων, ρουφιούνται πολύ ευχάριστα, κάποιες θέλεις να τις ξαναδιαβάσεις. Με τιμή και χαρά ελπίζομε, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, να πραγματοποιηθεί παρουσίαση  του βιβλίου και του συνολικού έργου του συγγραφέα στην Άμφισσα, αξιοποιώντας και την ευκαιρία διερεύνησης και των σχέσεων της πόλης με τη Σάμο!