Στο πέρασμα του χρόνου...

      

ΜΑΡΤΙΟΣ

1 Μαρτίου 1842 γεννήθηκε ο Νικόλαος Γύζης

 Ο Νικόλαος Γύζης ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα της λεγόμενης "Σχολής του Μονάχου", τόσο σε ελληνικό όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Συμμετείχε και βραβεύτηκε σε πάρα πολλές ελληνικές και ευρωπαϊκές εκθέσεις, από το 1870 έως το 1900. Διακρίθηκε σε όλα τα χρόνια των σπουδών του και πήρε τα πρώτα βραβεία στην ξυλογραφία, τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία.

Το 1880, ανακηρύχθηκε σε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Μονάχου. Το 1895, επισκέφθηκε για τελευταία φορά την Ελλάδα.  Προσβεβλημένος από λευχαιμία πέθανε στο Μόναχο στις αρχές του 1901. Η σορός του ενταφιάστηκε στο Βόρειο Νεκροταφείο του Μονάχου.

Μετά τον θάνατό του το 1901, τιμήθηκε με έκθεση έργων του στην 8η Διεθνή Καλλιτεχνική Έκθεση του Γκλασπαλάστ(Glaspalast).

Μετά την πτώση των Ψαρών

Ιστορία (1892)

    

2 Μαρτίου 1969 πρώτη πτήση του Concorde F-WTSS

Το Concorde ήταν το ένα από τους δυο τύπους υπερηχητικών επιβατηγών αεροπλάνων που έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα, (το άλλο ήταν το Tupolev Tu-144), αλλά και το μόνο που εντάχθηκε σε δρομολογημένες πτήσεις.

Το Concorde αποτέλεσε για περίπου μισό αιώνα το καύχημα της άγγλο-γαλλικής αεροναυπηγικής συνεργασίας, πετούσε με ταχύτητα Mach 2,02 (= 2,02 φορές την ταχύτητα του ήχου) σε μέγιστο ύψος 60.000 πόδια.

Η πρώτη πτήση του Concorde έγινε με το Γαλλικό πρωτότυπο 001(F-WTSS) στις 2 Μαρτίου του 1969 από τo αεροδρόμιο Toulouse-Blagnac στην Τουλούζη της Γαλλίας, με κυβερνήτη τον Antre Turcat και πλήρωμα τους Jacques Guignard, Michel Retif και Henri Perrier ενώ 37 ημέρες αργότερα, στις 9 Απριλίου απογειώθηκε και το πρώτο Αγγλικό πρωτότυπο Κόνκορντ 002(G-BSST) από το Filton της Αγγλίας με κυβερνήτη τον Brian Trubshaw και πλήρωμα τους John Cohrane και Brian Watts. Άρχισε να πετά ως επιβατικό αεροσκάφος στις 21 Ιανουαρίου 1976 και από τότε έχει μεταφέρει 2,5 εκατομμύρια επιβάτες.

 

3 Μαρτίου 1851 γεννήθηκε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης  «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη, είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων». Έγραψε κυρίως διηγήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία.

Γεννήθηκε στη Σκιάθο όπου και έμαθε τα πρώτα γράμματα εσωτερικός στην Ι. Μονή του Ευαγγελισμού. Φοίτησε στο Γυμνάσιο (με πολλές διακοπές, λόγω οικονομικών δυσκολιών) και το τελείωσε στο Βαρβάκειο της Αθήνας. Γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία με όλες τις προσπάθειες που έκανε, δεν την τελείωσε. 

Ελάχιστοι ήταν οι φίλοι του, όπως ο συγγραφέας και ερευνητής Γιάννης Βλαχογιάννης, ο ποιητής Μιλτιάδης Μαλακάσης και ένας δυο άλλοι. Του άρεσε να ζει στον κλειστό εσωτερικό του κόσμο και να ζητά την πνευματική ανακούφιση ζωγραφίζοντας τις αναμνήσεις του στα ποιήματα και διηγήματά του, που τα περισσότερα ξαναζωντανεύουν τους παλιούς θρύλους του νησιού του.

Αυτός ο περίεργος και απόκοσμος τρόπος ζωής, με την παράλληλη προσήλωσή του στην Ορθόδοξη Εκκλησία  τον έκανε να μοιάζει με κοσμοκαλόγερο. Συνήθιζε να ψάλλει στον Ιερό Ναό του Αγίου Ελισσαίου ως δεξιός ψάλτης, ενώ στον ίδιο ναό, έψαλλε ως αριστερός ψάλτης ο εξάδελφός του και συγγραφέαςΑλέξανδρος Μωραϊτίδης.

Ο Παπαδιαμάντης πέθανε τον Ιανουάριο του 1911. Η κηδεία του τελέστηκε μέσα στο πένθος όλων των απλών ανθρώπων του νησιού. Με την είδηση του θανάτου του, το πένθος έγινε πανελλήνιο. Έγιναν επίσημα μνημόσυνα στην Αθήνα, στην Πόλη, στην Αλεξάνδρεια και αλλού. Έργα του είναι:

 Η Γυφτοπούλα (1884), Η Μετανάστις (1880), Οι Έμποροι των Εθνών 1883), Βαρδιάνος στα σπόρκα (1893), Η Φόνισσα (1903), Τα ρόδινα ακρογιάλια (1908), Χρήστος Μηλιόνης (1885) και πολλά άλλα.