ΚΡΑΣΙ, ΚΑΡΗΒΑΡΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΥΨΟΜΕΝ ΑΛΛΩΣΤΕ;
Ένα βιβλίο που θ’ αγγίξει όσους
γράφουν & πίνουν!
Aπό πολύ παλιά, το κρασί ξέρομε
ευφραίνει, ευθυμεί, συντροφεύει, αλλά δημιουργεί και προβλήματα. Βγάζει και
κακό όνομα σε όποιον ξεπερνά τα όριά του στην οινοποσία.
Κι ένας επίσημος, όπως κάποτε κι οι
ποιητές, δημόσιο πρόσωπο, πώς θα ξέπλενε τη ρετσινιά του μεθύστακα;
Αντί γι’ αποσιώπηση, συγκάλυψη,
ανταπόδοση πυρών στον προσάπτοντα τέτοια κατηγορία, με προβολή ελαττωμάτων κι
αδυναμιών του αντιπάλου, ο επιρρεπής στη μέθη ποιητής της αρχαίας αττικής
Κωμωδίας, Κρατίνος σατίρισεν επί σκηνής τον ίδιο του τον εαυτό,
αλληλοτραβολογούμενος πότ’ απ’ την Κωμωδία (νόμιμη σύζυγο) και πότ’ απ’ τη Μέθη
(ερωμένη, Κρασοκανάτα, Πυτίνη). Το σπαρταριστό κείμενο εκείνης της αρχαίας κωμωδίας,
δεν διασώθηκε…
Αξιοποιώντας σπαράγματα και ραχοκοκκαλιά
(το μύθο, story), με πολλή φαντασία ο σύγχρονος, Άντοχος Ψευδοκρατινίζων
(προερχόμενος από πόλη που, κατά ισχύον εθιμικό δίκαιο, συμβόλαια δεν
υπογράφονταν μετά τις 2 το μεσημέρι!) έστησε τη δική του φευγαλέα (Αμενηνή)
Πυτίνη.
Παρά την προχωρημένη του ηλικία, ο Κρατίνος το πάλεψε και
διαβάζοντας, μαθαίνομε αν έχασε για πάντα τη σύζυγό του, αγύριστα παρασυρμένος
απ’ τη Μέθη (το κρασί), ή συνταίριασε, όχι απλά βρίσκοντας μια ισορροπία
ανάμεσα στη (νηφάλια) διανόηση και το διονυσιακό ξεδόσιμο του γλεντιού, αλλά
ανάγοντας την οινοποσία σε υψηλή πηγήν έμπνευσης. Το βιβλίο διατίθεται απ’ τον
εκδ. οίκο «Κομνηνός».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου